Taki stół na przykład.

To nie może być pierwszy lepszy stół.

Musi być duży, to po pierwsze. Żeby w razie czego zmieściły się przy nim swobodnie trzy czy cztery osoby, plus ich notatki, i żeby nic nie leżało na sprzęcie, i żeby niczego nie przesuwać, i nie szeleścić w czasie nagrania jak w Radio Maryja szeleszczą regularnie.

I musi mieć taki blat, żeby się do niego z każdej strony swobodnie dało montować kolejne mikrofony, żeby zacisk się miał jak na tym blacie trzymać. I żeby z jednej strony zacisk ten blat chwycił, a z drugiej żeby go jednak nie złamał. Za gruby blat i za cienki blat, oba są złe. To wcale nie jest takie oczywiste, kiedy się patrzy na dzisiejsze stoły. Nikt o tych zaczepach mikrofonów nie myśli, skandal, przecież to podstawa przy stołach.

I nogi tego stołu są ważne. Żeby siedząc przy stole nie uderzać w nie, żeby nikt z gości nie musiał siedzieć z nogą stołu między własnymi nogami, żeby nie stukał z nią krzesłem w trakcie nagrania, nawet przypadkiem. Żeby nie miał ramy na dole, żeby się krzesło normalnie wsuwało, bez dodatkowej gimnastyki. Najlepsza byłaby jedna noga, ale i to trzeba zgrać: żeby był duży, żeby ten blat jak trzeba. I żeby nie kosztował milionów.

Taki to stół musi być.

A to na razie tylko stół…!

Stół - ideał, stół - król studia, stół, bez którego w sumie nie mam po co tam w ogóle iść.

Chyba, że mam ochotę poleżeć na podłodze i pogapić się w sufit - ale na to przecież szkoda czasu!

Jeśli chcesz, żeby Twoja cegiełka złożyła się na przykład na stół do nowego studia, które stoi sobie puste i czeka - to możesz to zrobić poprzez zrzutkę.

DZIĘKUJĘ!!!