Kochani potrzebujemy pomocy by dokończyć piękną rzecz!

O IDEI I FILMIE:

Spotkaliśmy się w lipcu 2020 roku. Oboje byliśmy wówczas w przełomowym momencie naszego życia – Michał czuł wypalenie zawodowe, które zmusiło go do zrewidowania swoich przekonań o zawodzie filmowca. Była w nim też głęboka frustracja i rosnąca niezgoda związana z postrzeganiem ciała w społeczeństwie. Ja – Zosia – od czterech miesięcy mieszkałam w kamperze z moimi dwiema psicami i coraz uważniej i czulej fotografowałam kobiety w ramach mojej wewnętrznej walki o samo-miłość i kochanie siebie takimi, jakimi jesteśmy. 

Połączyła nas chęć zrozumienia problemu braku akceptacji wyglądu, z którym boryka się większość z nas i pytanie „czym jest wolność i kto o niej decyduje?”. 

Ze wspólnych dociekań powstał pełnometrażowy film dokumentalny, który pierwotnie opowiadać miał jedynie o kwestii postrzegania ciała w społeczeństwie, ale w miarę, jak odbywaliśmy kolejne spotkania, pokonywaliśmy wspólnie setki kilometrów, rozmawialiśmy godzinami... nasz zamiar zmienił się. Dzięki niezliczonym godzin nagrań udało nam się opowiedzieć historię o młodych ludziach, którzy pragną wolności. Wolności szeroko rozumianej – tej, którą daje akceptacja siebie. Tej, która powinna być zapewniona przez państwo. Tej, którą nosimy w sobie, gdy pozwolimy na błądzenie i odkrywanie. 

Pracowaliśmy jedynie w dwójkę, wiedząc, jak ważne jest, by była to opowieść zbudowana na poczuciu bezpieczeństwa, zaufaniu oraz intymności. Dzięki zgodom bohaterek i bohaterów, zostaliśmy dopuszczeni do niesamowicie pięknych i głębokich emocjonalnie sytuacji, które Michałowi udało się zapisać na kamerze. Pracowaliśmy bez ekipy, jako grupa ludzi, która uważa, że należy poruszyć w dyskusji temat ciałopozytywności, zaburzeń odżywiania i braku pomocy psychologicznej dla cierpiących na nie osób, ostracyzmu społecznego ze względu na wygląd oraz orientację seksualną, czy walki z nienaturalnymi wzorcami piękna. Wydaje nam się to niesamowicie ważne, zwłaszcza w Polsce, kraju, w którym w ostatnim czasie podziały i polityczne wojny ideologiczne przyniosły rzeszom osób wiele smutku, bólu oraz strachu. Pragniemy pokazać nasz punkt wiedzenia, naszą niezgodę i potrzebę akceptacji. Chcieliśmy zrobić film o młodych ludziach dla młodych ludzi, by już nigdy użycie słowa INNY nie definiowało ich poczucia własnej wartości. To także film o każdym młodym człowieku, który czuje się niepewnie wchodząc w dorosłość, który walczy ze swoimi demonami, który wciąż podnosi się z kolejnych upadków, który stoi na rozdrożu decyzji wywracających jego/jej życie do góry nogami w jednej chwili. To film o każdym z nas.  

Z uwagi na niezwykle intymny charakter oraz chęć zapewniania bohaterkom i bohaterom wolności wypowiedzi Michał robi go samodzielnie, bez producentów, tak by mieć pełne panowanie nad montażem i zawartością filmu oraz jego przesłaniem. Stąd, dokument nie jest produkcją z publicznym finansowaniem. Wszystkie koszty ponoszone są przez pracujących pro bono członków ekipy oraz reżysera/producenta czyli Michała :) 

W tym momencie, po roku żmudnej, acz owocnej, pracy nad montażem jesteśmy już prawie na finiszu. Niestety, aby dokończyć produkcję, potrzebujemy Waszej pomocy. Zbieramy przede wszystkim na opłacanie praw do muzyki użytej w filmie, jak i dokończenie procesu postprodukcji. Jeśli coś zostanie to oczywiście zainwestujemy w promocję „To tylko/aż ciało”, byście wciąż o nim słyszeli. Premierę filmu planujemy na przyszły rok. Zależy nam na tym, by był on wyświetlany na festiwalach w Polsce i na świecie oraz na naszych własnych pokazach, a w przyszłości także w internecie – dostępny wszystkim tym, którzy go potrzebują. 

O NAS:

ZOSIA

Lubię mówić o sobie nomada i odkrywać świat – zarówno ten zewnętrzny, jak i ten głęboko we mnie. Zawodowo zajmuję się fotografią, pracuję z kobietami i mężczyznami, tworząc akty oswajające z nagością i ciałem. Jako nastolatka zmagałam się z zaburzeniami odżywiania i gdy po latach udało mi się wygrać z bulimią, postanowiłam zacząć pracować z ludźmi i pokazywać im, że są piękni, wartościowi i wystarczający tacy, jacy są. Poza sesją zdjęciową takie spotkanie jest dla mnie okazją do rozmowy, tej wchodzącej w każdą komórkę ciała i wwiercającą się w mózg – dialog o życiu, marzeniach, lękach i pragnieniach. Liczy się dla mnie to, by każdy człowiek czuł się wysłuchany, zrozumiany i nieoceniany. By mógł spojrzeć na siebie z miłością i utulić każdy aspekt swojej istoty. Kocham bycie w drodze, część duszy sprzedałam za wolność, stąd podróżowanie w kamperze z Amelią i Wandą, moimi dwiema psicami. Film utrwalił przełomowy moment mojego życia, gdy wszystko wywracało się do góry nogami, a ja szukałam odpowiedzi na pytanie, czy to, co pierwotnie uważałam za wolność, na pewno daje mi stuprocentowe szczęście. 

Lepiej mnie poznasz, czytając teksty, które piszę nałogowo, wchodząc na instagram.com/zosia.ls, a zdjęcia, które tworzę, obejrzysz na kochajsie.com (nie publikuję ich w social mediach, ponieważ wszystkie moje konta zostały usunięte, za "nagość", co jest kolejnym powodem mojego zaangażowania w film).

MICHAŁ

Jestem studentem Szkoły Filmowej im. K. Kieślowskiego w Katowicach. Reżyser, scenarzysta, operator. Łącząc wszechstronne wykształcenie w dziedzinie filmu, teatru, muzyki oraz literatury z bogatym doświadczeniem zawodowym, staram się być twórcą interdyscyplinarnym, wciąż poszukującym i eksperymentującym z różnymi dziedzinami sztuki. Niemniej jednak, od zawsze podstawową formą wypowiedzi oraz interpretacji świata była dla mnie przestrzeń filmowa. Obecnie zajmuję się głównie filmami dokumentalnymi, a w swoim dorobku mam już kilka pozycji krótkometrażowych nagradzanych na polskich i światowych festiwalach. Mój krótkometrażowy film pt. „Siostry” zdobył m.in. Srebrnego Smoka dla najlepszego filmu dokumentalnego w Międzynarodowym Konkursie Filmów Krótkometrażowych w ramach 58. Krakowskiego Festiwalu Filmowego, co umożliwiło mu znalezienie się na długiej liście oscarowej. W swoich działaniach zawsze kieruję się podstawową zasadą: bierz kamerę do ręki tylko wtedy, jeśli masz coś do powiedzenia. I właśnie w dobie pandemii historia, którą dziś widzicie, przyszła do mnie. Nie chcąc marnować czasu, postanowiłem, mimo braku finansowania, z pomocą przyjaciół, rozpocząć pracę nad niezależnym filmem. Zawsze staram się patrzeć szeroko, dociekać, wyciągać wnioski spomiędzy wierszy, ale mam też zasadę, by odpuścić, gdy czuję, że dla kogoś w rozmowie czy działaniu nie jest to dobry moment. W filmie "To tylko/aż ciało" pełnię rolę reżysera, operatora oraz producenta.

Link do filmografii oraz nagród:

https://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=11152944