Paweł zmaga się z nierównym przeciwnikiem jakim jest mózgowe porażenie dziecięce. Minione 26 lat to ciągła walka o sprawność. Niezliczone godziny rehabilitacji, specjalistyczny sprzęt, który trzeba było wymieniać wraz z dorastaniem syna. Mnóstwo operacji, wszczepiona pompa baklofenowa… Comiesięczne dojazdy do Gdańska w celu uzupełnienia leku... Wszystkich wydatków nie da się po prostu zliczyć. Wciąż pojawiają się nowe potrzeby.

Paweł nie chodzi, nie siedzi, wymaga pomocy w niemal wszystkich czynnościach. Jest uwięziony w swoim niesprawnym ciele. Mimo to jest chłopakiem radosnym, ma swoje mniejsze i większe marzenia, które staramy się w miarę możliwości spełniać.

10 godzin specjalistycznej rehabilitacji kosztuje 1500 zł, a to kropla w morzu potrzeb. Wszystkie ostatnio zarobione i zebrane środki przeznaczyliśmy na bardzo drogi podnośnik sufitowy, by móc transportować syna między pomieszczeniami w mieszkaniu. By móc posadzić go na wózek. Kolejnym zakupem był nowy wózek, stara spacerówka już się rozlatywała. Syn użytkował ją 7 lat!

Wydatki na leczenie i usprawnianie Pawła nigdy się nie skończą.

Pomóż mu i nam w ten nierównej walce.

Przez moją naiwność , dobre serce i posiadanie sumienia, nasza sytuacja uległa drastycznemu pogorszeniu. Czeka mnie dość nieprzyjemna sprawa w sądzie, muszę opłacić prawnika. Tata Pawła pracował dość długo na dwa etaty, często po 20 godzin na dobę. Podjął dodatkowe zatrudnienie, bo marzyliśmy o przystosowaniu mieszkania, albo chociaż łazienki do potrzeb Pawła. Najwyższy też już czas wymienić auto na nowsze, stary niedługo osiągnie pełnoletność, wciąż się psuje. W tym miesiącu wydaliśmy już ponad 1500 zł na naprawy. Od kilku miesięcy dodatkowego dochodu nie ma, skończyły się zlecenia. Z dniem 30 czerwca mąż otrzymał wypowiedzenie z głównego etatu. W październiku na utrzymanie mamy zasiłek dla bezrobotnych, moje świadczenie pielęgnacyjne z tytułu opieki nad Pawłem i jego rentę.

Pieniądze zebrane na tej zrzutce pochodzą w większości z bazarku, na którym sprzedaję wykonane przeze mnie zakładki, mam nadzieję, że nikt nie będzie miał nam za złe, jeśli tym razem środki te przeznaczymy na comiesięczne dojazdy do Gdańska w celu uzupełnienia leku w pompie baklofenowej, odzież dla Pawła, który zaczął zajęcia na Warsztatach Terapii Zajęciowej i musimy uzupełnić mu braki w garderobie i po prostu inne potrzeby obydwu synów, edukację, a w skrajnych przypadkach nawet żywność. Wychowujemy jeszcze 15-letniego Łukasza.

Część jak zwykle przeznaczę na zakup materiałów niezbędnych do wykonania rękodzieła i oczywiście opłacenie wysyłek, ponieważ całość wpływa na zrzutkę.