Sara to ok. 4,5 letni pies, którego moja przyjaciółka znalazła na spacerze i pokochała całym sercem. Jako, że mimo ogłoszeń nie udało się znaleźć właściciela, to padła oczywiście decyzja o tym, że Sara zostaje z nią. Przez długi czas suczka była zdrowa i szczęśliwa, aż do ostatniego feralnego czwartku, kiedy to coś bardzo zaniepokoiło nas w jej zachowaniu - przestała unosić się na tylnych łapach. 4 dni i 5 wizyt u weterynarza później, Sara musiała przejść poważną operację kręgosłupa, bez której już nigdy by się nie podniosła. Zbieramy na pokrycie kosztów zabiegu oraz na rehabilitację, aby podnieść Małą na 4 łapy.

W czwartek (28.05), moja przyjaciółka Irena zauważyła, że Sara nie może się za bardzo unieść na tylnych łapach oraz, że przy dotykaniu okolic brzucha piszczy, jakby to miejsce było bolesne. Pojawiła się myśl - ciało obce - poprzedniego wieczoru dorwała się do kosza na śmieci.... Może coś połknęła. Podczas pierwszej wizyty u weta, dostaliśmy instrukcje, żeby podać olej parafinowy i czekać aż ewentualne ciało obce przejdzie przez układ pokarmowy. Niestety w nocy stan Sary bardzo się pogorszył. O 5 nad ranem pojechaliśmy do całodobowej lecznicy w Warszawie. Mała dostała całą salwę leków, zrobiliśmy robocze USG i RTG. Nic niepokojącego nie znaleziono. Cały czas podejrzewaliśmy sprawy żołądkowe - jakieś podrażnienie z powodu tego co mogła zjeść z kosza.

Po lekach psinka odżyła, zaczęła normalnie chodzić, skakać - jak to ona. Cieszyłyśmy się że najgorsze już za nami. Niestety było to złudne, kilka godzin później stan Sary wrócił do tego z nocy. Długo się nie zastanawiałyśmy - kolejna podróż do weterynarza, kolejna salwa leków i plan, że jak dzisiaj się nie wypróżni i nie będzie poprawy, to robimy RTG z kontrastem do przełyku.

Kolejna noc - tym razem przespana, chyba już tak wykończona strachem i bólem Sarcia musiała odespać. Ale niedzielny poranek szykował dla nas tragedię - okazało się, że Mała nie ma już żadnej władzy w kończynach tylnych. Kolejna podróż do weta, kolejne badanie i tym razem zmiana podejrzenia, padały hasła "pies neurologiczny", "trzeba zrobić tomografię na cito", "może będzie trzeba robić operację". Tak więc, rozpoczęły się poszukiwania kliniki z dyżurem radiologa, który by wykonał TK na cito, ale okazało się, że w prawie 2 milionowym mieście, jakim jest Warszawa, w weekend takiego badania nie zrobimy. Natomiast powiedziano nam, że taką możliwość mamy we Wrocławiu. I że w tej klinice przyjmuje znany neurochirurg - dr Niedzielski, więc jeśli potrzebny będzie zabieg, to Sara będzie miała wszystko na miejscu. No więc nie zastanawialiśmy się ani chwili, ruszyliśmy czym prędzej w ponad 300 kilometrową podróż, z poleceniem, że mamy dotrzeć przed 19.

Po dotarciu na miejsce, zobaczyliśmy, że wszyscy na nas czekają (chylę czoła za profesjonalizm i poczucie odpowiedzialności za swoją pracę), od razu Sara dostała znieczulenie do TK i chwile później pojechała na badanie. No i 40 minut później, w końcu dowiedzieliśmy się co spowodowało całe to zamieszanie. Wypadnięty i pęknięty kręg w nietypowym dla takich stanów odcinku, bo lędźwiowym - więc dawał takie nietypowe na początku objawy. Weterynarz poinformował nas, że z każdą chwilą istnieje szansa na rozwinięcie się martwicy przez ucisk na rdzeń kręgowy i że jak najszybciej trzeba operować, jeśli Sara ma jeszcze chodzić. Poprosiliśmy więc, żeby zrobili co w ich mocy, aby ją uratować, a kosztami będziemy się martwić później.

Kochani, zbieramy fundusze na pokrycie operacji i rehabilitacji Sary. Do tej pory na wizyty, TK oraz przejazdy wydaliśmy już ok 1000 zł. Sama operacja będzie kosztowała 3500 - 4000 zł plus doba w szpitalu - 1000. Rehabilitacja, to kolejne koszty. Właścicielce Sary, z powodu panującej pandemii, został zmieniony czas pracy a tym samym pensja do 1/4. Jesteśmy w sytuacji podbramkowej, bo nie mamy jak opłacić zabiegu - POMOCY!

Na koniec chciałabym wrzucić kilka słów od Ireny, która przygarnęła Sarę:

"Kochani, moje najukochańsze psie serduszko potrzebuje pomocy. Jest to przekochana istotka, która jest członkiem mojej rodziny. Znalazłam ją po śmierci mojej najdroższej mamy, na moje urodziny, gdy miała zaledwie pół roku i błąkała się zabiedzona, wychudzona i brudna po ulicy. Skradła moje serce i została ze mną na stałe. Jej przywiązanie jest bezgraniczne, kocha całym swoim jestestwem, śpi ze mną obejmując łapkami wokół szyi i przytula się pysiem. Chodzi za mną krok w krok wszędzie, nie opuszczając nawet w toalecie. Pozwoliła mi przezwyciężyć najcięższe chwile. Gdy byłam w głębokiej depresji, po śmierci rodziców zlizując łzy. Gdy nie mogłam chodzić, każdego dnia pomagała mi w rehabilitacji, podnosząc razem ze mną łapkami piłkę do ćwiczeń, ciągnęła za nogawkę spodni, abym stawiała kolejne kroki i motywowała mnie do życia. Teraz to kochane psisko potrzebuje mojej i Waszej pomocy. Tym razem my musimy coś zrobić dla niej. Sara potrzebuje kosztownego leczenia i rehabilitacji, której mimo najszczerszych chęci, finansowo nie jestem jej w stanie zapewnić. Proszę, nie oceniajcie mnie, normalnie bym jej skradła gwiazdkę z nieba. Ale Wszyscy wiemy, jaka jest obecnie sytuacja na rynku i sama nie myślałam nigdy, że będę w takiej sytuacji postawiona z powodu ograniczenia etatu do 1/4."