Mój Wiktor to już duży facet, 11 czerwca skończy dwadzieścia lat. Od urodzenia walczymy o zdrowie i sprawność, lecz niestety ciągłe komplikacje, operacje, napady padaczkowe zniweczyły to co Wiktor osiągnął poprzez rehabilitację. Wiktor ma mózgowe porażenie dziecięce, zastawkę z powodu wodogłowia pokrwotocznego, padaczkę oraz mnogie wyrośla chrzęstno-kostne. Był czas, że była szansa, że postawię syna na nogi, lecz to się nie udało, a w tej chwili walczymy o to, aby Wiktor mógł jeździć samodzielnie na wózku
Dwa lata temu Wiktora zaczęły męczyć silne bóle głowy, to był sygnał, że coś złego dzieje się z zastawką w głowie. Ponieważ Wiktor skończył 18 lat, nie chcieli go przyjąć do szpitala dziecięcego, w którym leczył się całe życie, musieliśmy szukać jakiegoś szpitala, który by zajął się leczeniem mojego syna. Poprzez złe leczenie, ciągłe wizyty u lekarzy, w szpitalach, na badaniach, doszły do tego częste napady padaczki, nawet kilka razy dziennie, Wiktora stan bardzo się pogorszył. Przestal jeździć samodzielnie na wózku, stał się słaby, bez sił. 

W tej chwili Wiktor jest po operacji, bóle głowy ustały, ale poprzez to co się działo Wiktor cierpi na silne lęki, nie może nawet na chwilę zostać sam na wózku, czy nawet w łóżku, boi się, że spadnie, nigdzie nie czuje się bezpiecznie, strasznie krzyczy kiedy ma te ataki lęku i dostaje napadów padaczkowych przy tym.
Leki które ma od psychiatry nie pomagają. Staram się jak mogę, żeby, rozmawiam , tłumacze, nawet śpię obok niego żeby czuł się bezpieczniej. Ale marzę o tym, żeby wszystko wróciło do normy, żeby syn znowu bez obawy sam spał w swoim pokoju, jeździł samodzielnie wózkiem po mieszkaniu, czy na spacerach 😭
Ostatnio syn zapytał, kiedy jedziemy na turnus? Raz do roku jeździliśmy latem na turnus rehabilitacyjny, to były takie nasze wakacje, Wiktor ma tam odpowiednie zajęcia rehabilitacyjne i odpoczywamy też. Niestety z powodu braku funduszy, nie możemy pojechać, PCPR też nam odmówił w tym roku dofinansowania. Postanowiłam utworzyć zbiórkę z okazji urodzin Wiktora, może znajdą się dobre duszyczki, które zechcą przekazać kilka złotych dla Wikusia. Jestem pewna, że pobyt na takim turnusie też pomoże w jakimś stopniu zwalczyć te lęki, które nie pozwalają mojemu synkowi funkcjonować w miarę normalnie na wózku inwalidzkim. Proszę w imieniu własnym i mojego Wikusia, pomóż nam zwalczyć lęk i strach 🙏