Od 26 lat choruję na stwardnienie rozsiane, od jedenastu lat poruszam się wózkiem.Mam zupełnie niesprawne nogi i operuję tylko lewą ręką. Moje S.M. ma od 10 lat postać wtórnie postępującą, co wraz z dosyć zaawansowanym stanem choroby sprawia,że nie kwalifikuję się do żadnego leczenia lekami najnowszej generacji. Moją jedyną szansą na jak najdłuższe pozostanie w obecnej formie jest rehabilitacja, która generuje duże koszty (godzina rehabilitacji w Warszawie to koszt. 100zł.). Pieniądze, które miałam na subkoncie w fundacji "poszły" na rotor elektryczny, który wprawia w ruch moje nogi (całe dnie siedzę lub leżę, ustaje krążenie krwi w nogach) i pozostało mi na nim 700zł. Od wielu lat ćwiczę godzinę dziennie, może dzięki temu jestem jeszcze w stanie usiedzieć, stać trzymając się czegoś i , z niejakim trudem, ale jednak, unieść kubek z kawą.To moje namiastki samodzielności - wychodzę z psem, jeżdżę wózkiem do sklepów, staram się żyć normalnie, przemieszczam się tylko inaczej, piję sama kawę i jednym palcem stukam w klawiaturę. Liczę na to, że dzięki rehabilitacji mój stan zdrowia nie będzie się pogarszał, ba! Ja liczę, że się polepszy! Będę ogromnie wdzięczna wszystkim za każdą pomoc.Pomóżcie mi sprawić, żebym jak najdłużej mogła być tak aktywna, jak dotąd. Z góry dziękuję, pozdrawiam,Agnieszka Kuszyńska.