- Proszę pana, a kiedy mam oddać – spytał 10-letni chłopiec z małej wioski pod Zamościem. Gdy dostał komputer z drukarką aż mu się zaświeciły oczy. Z radości.

- Nie musisz oddawać. To dla ciebie – usłyszał

- Na zawsze?! - nie dowierzał.

- No, tak. Niech ci śmiga. A powinien długo – padła odpowiedź… Tej radości nie da się opisać. Bezcenna! Dla takich chwil warto obdarowywać dzieciaki.

W sumie do dzieci z Zamościa i okolicznych miejscowości trafiło już blisko 200 takich zestawów. A kolejne sprzęty czekają w kolejce po „nowe życie”.

Zajmuje się nimi Pan Ireneusz Dybziński, który w Zamościu prowadzi niewielki serwis komputerowy. Nazywamy go Irkiem-Czarodziejem, bo stare sprzęty wyczyszcza z wirusów, wymienia w nich części, składa i sprawia, że działają.

Kiedy z powodu epidemii musiał zamknąć firmę, stracił zamówienia i klientów. Wtedy wpadł na pomysł, by przekazać swój komputer dzieciom, które nie mają się na czym uczyć. Może kilka naprawić… Napisaliśmy o tym fajnym geście. A Rafał Zwolak poprosił ludzi o nieużywany już sprzęt, sam zaoferował pomoc. I tak się zaczęło. Ktoś podrzucił już nieużywany laptop, inny podarował drukarkę, monitor, komputer, a nawet – jak zamojska firma Wurex – 12 komputerów. Odzew był niespotykany. Mnóstwo dobrych ludzi odkurzyło swoje sprzęty i otworzyło serca. Pana Irka dosłownie zasypali sprzętem. A on nastawiał budzik i od godziny 1 w nocy zasuwał – bywało, że nawet do godz. 18. Potem wracał do swoich dzieci: 7-letniej córki i 3-letniego synka.

Resetował, zgrywał, formatował, z kilku składał jeden komputer, gdy trzeba było wymieniał podzespoły na nowe. Nie liczył czasu i części. Jak mówił, największym podziękowaniem za robotę, była radość dzieciaków.

Dniami i nocami zasuwał przez kilka tygodni. Nie zarabiał, nie ma na opłacenie czynszu i innych opłat, do tego włożył w sprzęt trochę swoich nowych części. A zaległości pewnie nie uda się też spłacić w maju. Pomyśleliśmy, że za jego poświęcenie, możemy mu pomóc. I złożyć się… chociaż na niewielką pensję, najniższą krajową. Żeby Pan Irek miał na podstawowe opłaty. Wystarczą grosiki, a jest nas przecież dużo… cała armia dobrych ludzi.

Nieraz przekonaliśmy się, że mamy moc. I jesteśmy mocni w pomaganiu. Zatem, bądźmy. Razem możemy wiele.