Jak wiecie, Wujek nie żyje. Powiesił się wieczorem w sobotę 11 stycznia w Areszcie Śledczym na Białołęce. Na sznurku od spodni dresowych i kracie okna. Miał jednoosobową celę.

Rodzina nie chce go pochować, więc postanowiliśmy zająć się organizacją pogrzebu. Nie zostawimy naszego Przyjaciela samego. To ostatnia rzecz jaką możemy dla Niego zrobić.

Wujo był jaki był, wszyscy o tym wiemy.  Miał swoją ciemną stronę, ale miał też dobrą. Mam nadzieję, że chociaż część z Was poznała go bardziej od tej dobrej strony.

Ja poznałam go równo rok temu. Przypadkiem, w Precedensie. Zaczęliśmy rozmawiać i od tamtej pory wyrastał spod ziemi zawsze jak pojawiałam się na Pawilonach. Jak się żegnaliśmy często pytał „Czy ja mogę się w Tobie zakochać?”

To nie miało możliwości się udać. Ale przez krótki czas, byliśmy bardzo, bardzo szczęśliwi. Sami, tylko we dwójkę. Jak ktoś pukał do drzwi, często udawaliśmy że nas nie ma. Chodziliśmy na nocne spacery po Pradze, oglądaliśmy wschody słońca w Parku Skaryszewskim, łaziliśmy po zabytkowych pustostanach, jeździliśmy na rowerach, słuchaliśmy muzyki, a przede wszystkim długo rozmawialiśmy. Czasem po 2 doby bez przerwy. Trzymałam mu głowę na kolanach i gadaliśmy. Nie mogliśmy przestać gadać.

Z powodów których nie będę tutaj opisywać, po pewnym czasie musiałam zakończyć naszą znajomość.  Po jakimś miesiącu od rozstania Wujek nagle zniknął bez śladu. Po pewnym czasie okazało się że siedzi w Areszcie Śledczym na Białołęce. Wszyscy byli przekonani że został oskarżony wiadomo za co. Udało mi się uzyskać zgodę na widzenie.

Kiedy powiedział o co chodzi myślałam że spadnę z krzesła. Został pomówiony przez swoją koleżankę o gwałt. Co było oczywistą nieprawdą (szczegły tej sprawy mogę przekazać prywatnie) i od tamtej pory starałam mu się pomóc.

Pisałam i składałam do Sądu i Prokuratury pisma, odwołania, wnioski. Zebrałam dowody, że w przynajmniej 3 punktach jej zeznań powiedziała nieprawdę, co może oznaczać że kłamie też w innych kwestiach. Zostały włączone do akt sprawy. Jednak wszystko przedłużało się niemiłosiernie, a prokurator nie chciał sam podejmować decyzji i postanowił skierować sprawę do sądu. Ale między wierszami powiedział, że prawdopodobne jest uniewinnienie. I że 9/10 zgłoszeń gwałtów to pomówienia. 

Wydawało się, że wszystko jest na dobrej drodze… Nie chciałam z nim być, ale starałam się mu pomóc, naprawdę… Nie udało się… Już Go nie ma... Już nigdy go nie zobaczymy...

Teraz jedyne co możemy zrobić to nie zostawić naszego Przyjaciela na ostatniej drodze/