Patrycja ma zaawansowanego raka, z przerzutami do wielu organów, , walczy z chorobą od 2020 roku. Niestety ta walka już nie ma sensu. Bardzo cierpi, ma przeżuty do kości prawej nogi, podczas pobytu w szpitalu, połamali jej kości, nie specjalnie, przez przypadek. Nie jest w stanie się sama poruszyć, każda zmiana pozycji, sprawia jej straszliwy ból. Jest pod opieką Hospicjum Domowego, ale chcemy aby odeszła w domu. Nasz cudowny kraj, a dokładnie ZUS, odebrał Patrycji zasiłek rehabilitacyjny i orzekł że nie rokuje poprawy zdrowia, niestety od kilku miesięcy nie przyznał renty. Patrycja jako osoba niepełnosprawna otrzymuje jedynie zasiłek od miasta Gdańska , ok 200 zł.



Patrycja ma 41 lat, a już od roku żyje z myślą że każdy dzień może być ostatni, nie prosi o zdrowie, chce usnąć, i żeby już jej nie bolało. Nie stać mnie na to żeby rzucić pracę i się nią zająć, Aktualnie żyjemy z mojej pensji, a koszty samych leków i medykamentów przekraczają połowę moich zarobków. Dodatkowo pracuje po od 8 do 18 i w soboty od 9 do 14. urywam się z pracy dzięki wyrozumiałości mojego szefa i ok. 12 wpadam podać leki i jedzenie, ale tak Patrycja jest sama. Zbieramy pieniądze na opłacenie opieki na kilka godzin dziennie, oraz na leki.

Kim jest Patrycja, i tu długo bym pisał, jesteśmy razem 5 lat, cudowne, a czasem bolesne współistnienie. 5 lat walki z systemem w którym przyszło nam żyć, angażowaliśmy się w wydarzenia patriotyczne, protesty przeciw skorumpowanej władzy, atakowaliśmy urzędników którzy nie respektują prawa i jak sami wiecie olewają tych którzy na nich płacą podatki. Jedni żyją i pracują dla siebie, a Patrycja żyła dla innych, dla idei, dla kraju w którym każdy miał by równe prawa - KAŻDY RÓWNE !!!!. Pracowała w szpitalu Marynarki Wojennej, gdy stwierdzono że ma raka, nie przedłużono z nią umowy, odbierając nadzieję. Przez wiele lat była honorowym krwiodawcą, co uwieńczyła na kilka miesięcy przed diagnozą tytułem Zasłużonego Krwiodawcy. Jest wiceprezesem Stowarzyszenia Szczęśliwice w Warszawie i Wiceprezesem Fundacji PRO POMOC. Ma cięty język, i wielu się o tym przekonało, również polityków z pierwszych stron gazet. Przy prawicowych poglądach i wrodzonym nacjonalizmie, nigdy nikomu nie odmówiła pomocy, bo przede wszystkim liczy się człowiek, potem jego poglądy, jest urodzoną sanitariuszką. Jest świrem który potrafił wysiąść z autobusu bo zobaczyła monetę , a trzeba ją podnieść , bo tam jest orzełek w koronie. Za ciągniętą po ziemi flagę Biało Czerwoną, byłą w stanie zaatakować kilkunastu policjantów.

Pisze cudowne opowiadania, stworzyła serię legend słowiańskich, przez lata robiła zdjęcia, na Marszu Niepodległości w Warszawie, Marszu Powstania Warszawskiego, Marszu Pileckiego w Gdańsku. Była współorganizatorem Prawicowej demonstracji STOP ACTA w Warszawie, i Pierwszego Marszu Pamięci Żołnierzy Westerplatte i Pocztowców Poczty Polskiej w Gdańsku. Przez lata zamieszkiwania w Stolicy, opiekowała się i walczyła o godną pamięć terenów Reduty Ordona, miejsca pochówku Polskich Bohaterów.

Choroba odebrała Patrycji, siły, chęć do życia, oraz godność, natomiast Polska, odebrała jej , nadzieję i możliwość godnego odejścia. W tym roku nie wywiesiłem ani razu Polskiej Flagi na balkonie na święta państwowe, bo wstyd mi że żyję w tym kraju, dla którego Patrycja tyle poświęciła.