Konrad z Gorlic walczy z guzem mózgu. Potrzebuje naszej pomocy



Od dwóch miesięcy domem dla 13-letniego Konrada Bugno z Gorlic, ucznia klasy ósmej Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Stróżówce jest Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Krakowie – Prokocimiu. Chłopiec jest po operacji guza mózgu, obecnie w trakcie chemioterapii i rehabilitacji. Żeby wracać do sił i sprawności, potrzebuje naszej pomocy.

Konrad to okaz zdrowia. Młody, wysportowany chłopak. Zawsze uśmiechnięty, otwarty, otoczony grupą przyjaciół. Bardzo lubi jeździć na rowerze i grać w koszykówkę. Chodzi też na treningi brazylijskiego Ju Jitsu i osiąga sukcesy w Małopolskiej lidze tej dyscypliny sportu. Lubi długie spacery z psem, łowienie ryb, pracę w Szkolnym Kole Wolontariatu. Najbardziej jednak kocha góry i zdobywanie szczytów.

Tak było do ostatniego dnia wakacji. Wracał ze spotkania z przyjaciółmi, gdy jego ciało sparaliżował potworny ból głowy, tak silny, że 13-latka momentami pokładał na ziemię, zabierał mu siłę, wywoływał falę łez. Z minuty na minutę było z nim coraz gorzej. Chłopak zaczął tracić kontakt z rzeczywistością. Rodzice wezwali karetkę, a ratownicy natychmiast podjęli decyzję o przewiezieniu go do szpitala. Zapadła decyzja o badaniu tomografem.

Wynik był jak wyrok. Guz mózgu, krwawienie z guza. Liczyła się każda minuta. Konrad już w Gorlicach został wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej. O trzeciej nad ranem Konrad był już po odbarczeniu krwawienia w głowie. Potem była biopsja i oczekiwanie na wstępne, jeszcze przedoperacyjne wyniki. Te wskazywały jednoznacznie, że chłopiec musi zmierzyć się z nowotworem.

Zapadła decyzja o operacji, którą wyznaczono na 19 września. To wówczas neurochirurdzy z Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie usunęli zmianę z głowy chłopca. Operacja trwała blisko siedem godzin. Masywny guz udało się wyciąć niemal w całości. Niemal. By nie uszkodzić nerwu wzrokowego, lekarze musieli zrezygnować z wycięcia całej zmiany.

Właśnie teraz, przyjmując chemioterapią Konrad walczy z kilkoma milimetrami guza, który został przy splocie wzrokowym. 9 października chłopiec odzyskał świadomość. 17 października, kiedy po półtoramiesięcznej przerwie znów powiedział „mamo”. Teraz przebywa na oddziale rehabilitacji onkologicznej. Rozpoczął chemioterapię i intensywną rehabilitację.

Na nowo uczy się przełykać, siadać, pewnie za chwilę – wstawać. Na razie nie mówi. Z najbliższymi porozumiewa się skinieniem głowy na znak potwierdzenia lub zaprzeczenia, albo ściśnięciem dłoni. Na razie może pokonywać szpitalne korytarze na wózku, pod opieką rodziców. Barbara i Janusz nie odstępują od szpitalnego łóżka, dyżurują przy synu na zmianę po kilka dni. Trudno więc w takiej sytuacji wrócić do normalności, do pracy przede wszystkim.

I Konrad i jego bliscy potrzebują wsparcia. Jeśli ich marzenie się spełni i Konrad wróci do domu, konieczna będzie ciągła rehabilitacja, być może na początku nawet dostosowanie domu do potrzeb chłopca.