O książce

Mam szczęście. Mam szczęście, bo poznałam wyjątkowy światek, pełen niepowtarzalnych ludzi – co więcej, światek, który kręci się wokół koni. Barwny, różnorodny, bliski naturze. Wprawdzie czasem klnę siarczyście, kiedy w tejże naturze temperatury spadają poniżej pięciu stopni, a w kałużach na placu do jazdy można spokojnie morsować, ale kiedy indziej… kiedy indziej na co dzień bywam w raju. Można powiedzieć, że od wielu lat mam jego obywatelstwo, a w paszporcie wpisaną dwójkę końskich podopiecznych.

Napisałam „Piknik na skraju parkuru”, żeby podzielić się tym szczęściem z osobami, które w moim raju nie bywają, albo dopiero się zastanawiają, czy by tam nie zajrzeć – i oczywiście z jego pełnoprawnymi mieszkańcami, którzy dobrze wiedzą co to treningi ujeżdżeniowe, warsztaty, deszczowe dni w stajni, skrobanie zlepionej błotem sierści siwego konia, nerwowe telefony do weterynarza, słoneczne tereny, ogniska z przyjaciółmi, pogawędki na placu. Niech przeżyją te chwile na nowo. Książka ukaże się w marcu 2022 r, i bardzo dobrze, bo układ opowiadań odzwierciedla bieg pór roku, więc zaczniemy jak się należy - od wiosny.

Fragment książki:

"Cudowny jest jesienny las. Żółte igły zaścielają piaszczyste ścieżki, liście jeżyn migocą czerwienią, nad ciemnozielonymi mchami unosi się lekka mgiełka. Skośne promienie słońca przesuwają ją złotymi palcami, jakby grały w leniwą planszówkę o sobie tylko znanych zasadach. Ptaki przycichły, tylko od czasu do czasu któryś coś piśnie o odlocie za morza, przeskakując z gałęzi na gałąź. Kilka saren towarzyszy wam, ukrywając się za żółknącym listowiem młodych dębczaków. Koń parska, rozdeptując jagodziny i mech na poboczu dróżki. W mchu coś znajomo migoce. Podgrzybek! Pierwszy w tym roku. A więc to już..."

* * *

To prawda, że czytanie o tym tylko zaostrza apetyt, więc w książce znajdziecie też mnóstwo przepisów na przeróżne końskie dania – poczynając od końskich ciasteczek, a kończąc na prawdziwym tuwińskim airagu, czyli kumysie. Dowiecie się też, jakie wino lubi Carl Hester, dlaczego kopie rycerskie zwykle bywają składane i czy można zostać królową stampede. Spełnicie toast na cześć wspaniałej zawodniczki WKKW Lany Dupont prawdziwym oldschoolowym kremem sułtańskim i wtulicie się w ziołową poduszkę na dobry sen. A na smutki i chłody napijecie się rozgrzewającego napoju z… meszu, którym oczywiście podzielicie się z koniem!

W tekście znajdziecie też kilka wierszy, a nawet dwie piosenki. Tak dla relaksu, bo "Piknik" to prawie 200 stron lektury. Do tego fantastyczne ilustracje Kasi Dippel. To jak? Pomożecie?

Fragment książki:

"Ale co, poddamy się? My, mistrzynie kłusogalopu i wygięcia od wewnętrznej wodzy? O nie, nigdy! Więc gdy frustracja sięgnie zenitu, trzydziesta zmiana siodła nic nie daje, a kolejny trener znów popsuł nam konia, czas poprawić kask, spojrzeć na wszystkich z góry i zrobić to, co zawsze robią niekwestionowani mistrzowie ujeżdżenia: dobry obiadek z białym winem."

* * *

O mnie

Piszę od zawsze. Żyję z pisania, bo jestem zawodową tłumaczką. Od zawsze też jestem blisko koni – z początku w myślach i marzeniach, a od ponad dwudziestu lat w siodle i w stajni. Stopniowo oba te nurty mojego życia zaczęły się łączyć, a odbiór tekstów, które dzięki temu powstały, zachęcał mnie do dalszej pracy. W końcu ukazał się tomik wierszy, będący unikatowym mariażem poezji i twórczości plastycznej – połączyłyśmy siły ze wspaniałą artystką Asią Czubak i udało nam się go wydać własnym staraniem. Okazało się jednak, że niektórych historii i tematów nie da się ująć w rytmy i rymy, potrzebna jest proza. Oprócz wierszy zaczęłam pisać opowiadania – między innymi o końskim i koniarskim świecie. Częścią z nich pragnę się z Wami podzielić - dlatego powstał "Piknik na skraju parkuru". Opowieści bez słuchacza, teksty bez czytelników są jak siodło bez popręgu. Niby ładne i zadbane, ale rzadko używane.

Aha, jeszcze jedno: Mówi się, że konie są jak czekoladki bo jeden to za mało – ale okazało się się, że uzależnienie od pisania jest równie silne, jak uzależnienie od jeździectwa. Jeśli ta książka Wam się spodoba, to pewnie będą następne.