POMOC dla POWODZIAN z RADOCHOWA (spod Lądka-Zdroju)

Dwa dni czekałam na sygnał, na informację z odciętego od świata Radochowa. Były to najdłuższe dwa dni mojego życia.

Dziś już wiem, że moi rodzice żyją, ale też wiem, że nie mają do czego wracać.

Ze łzami w oczach przyglądałam się i nadal przyglądam tragedii, która dotknęła m.in. moją rodzinną miejscowość Radochów, która położona jest u podnóża Lądka-Zdroju. W sobotę 14 września br. fala powodziowa wywołana pęknięciem zapory w Stroniu Śląskim spowodowała zniszczenie ok. 3/4 Radochowa.

Zniszczeniu uległ również dom moich rodziców Andrzeja (60l) i Beaty (57l) Sałdyka, z którymi mieszkała moja schorowana babcia Bronia (80l). Obecnie dom stoi, jednak wlewająca się do jego wnętrza woda zniszczyła wszystko co napotkała na swojej drodze.  Zabezpieczanie dóbr przed falą powodziową było ograniczone, bowiem mój tato w lutym br. przeszedł poważną operację kręgosłupa, a czasu na reakcję od poinformowania ich o pierwszej fali do ewakuacji, było bardzo niewiele.

Rodzice utrzymują się z renty chorobowej taty o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (II stopień), która wynosi 1 800 zł miesięcznie oraz uprawy roli i chowu zwierząt. Dla mamy o lekkim stopniu niepełnosprawności (III stopień) chów zwierząt był jedynym źródłem dochodu (sprzedaż jajek, serów, mleka). Przed powodzią udało się uratować jedynie ciągnik i krowę. Pozostałych zwierząt oraz maszyn potrzebnych do uprawy łąk i płodów rolnych już nie ma. Nie ma też zgromadzonych dla zwierząt niezbędnych do chowu zapasów (słomy, siana, paszy). Tym samym nie ma też źródła dochodu mamy i pieniędzy, które reperowały uprzednio budżet domowy.

Rodzice już trzeci raz przeżyli powódź. Ta w 1997 r. oraz w 2010 r. nie były tak niszczycielskie jak obecna. Dziś infrastruktura drogowa oraz energetyczna w wiosce już nie istnieje. Natychmiastowa ewakuacja odcisnęła piętno w psychice rodziców, którzy są w rozsypce emocjonalnej, gdyż z jednej strony chcą wrócić do swojego domu rodzinnego, a z drugiej strony boją się kolejnej wielkiej wody. Sąsiedzi ze wsi rozważają budowę domu na wyżej położonych terenach, gdzie woda nie dotarła, dlatego i ten pomysł przedstawiłam swoim rodzicom. Bez względu na ich decyzję, obecnie nie mają środków finansowych na żaden z powyższych pomysłów.

Dziś to nie Oni proszą Was o pomoc, ale Ja, gdyż wiem z jak trudną sytuacją finansową mierzyli się rodzice i wiem z jaką przyjdzie im się niebawem zmierzyć.

Proszę pomóżcie, aby przywrócić im nadzieję na lepsze jutro.

Dziękuję za każdą pomoc i proszę o udostępnienie.