_______________________________________________________________________________

Artykuł 1 Ustawy o ochronie zwierząt stwierdza, że: Zwierzę jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie i ochronę.

_______________________________________________________________________________

Wyobraź sobie ciemność i samotność. Wyobraź sobie niepewność i strach, szczekanie setek innych psów. Głód i pragnienie. Wyobraź sobie, że zostałeś odtrącony przez wszystkich i wepchnięty w ciasny kąt. Dlaczego? Bo jesteś stary, jesteś chory, jesteś ciężarem...

Tak właśnie czują się zwierzęta trafiające do schronisk. Nie mają tam możliwości beztroskiej zabaw, bo 24 godziny spędzają w ciasnych kojcach. Nikt nie karmi ich pyszną karmą, dostają śmierdzące odpady.

_______________________________________________________________________________

Wyobraź sobie, że człowiek, którego kochasz ponad wszystko, pakuje Cię do samochodu i gdy już jesteś daleko od domu wyrzuca Cię z niego i odjeżdża. Biegniesz za nim z myślą, że to taka zabawa, ale Pan nie wraca. Siedzisz w tym miejscu, gdzie Cię porzucili tygodniami, śpisz w rowie i codziennie rano, znów zaczynasz wypatrywać, bo masz nadzieję, że po wróci.

Nie wróci, pozbył się Ciebie, bo stałeś się problemem, balastem. Ty jednak tego nie rozumiesz i czekasz w nieskończoność, aż ktoś obcy zwróci na ciebie uwagę i zabierze do obcego domu. 

Takich wakacyjnych nieszczęść mamy każdego roku kilka. Na szczęście powoli zaczynają nam ufać, bo widzą, że są kochane. Dostają pyszne jedzonko, mogą biegać i bawić się do woli z innymi przyjacielskimi pieskami. Wracają powoli do świata a dla nas to ogromna radość patrzeć jak zaczynają się uśmiechać.

Poza tym, że „zbieramy” te bezdomne pieski z ulic i dróg odbieramy interwencyjnie te, nad którym się znęcano. Wyciągamy też, (przede wszystkim staruszki) z tych koszmarnych schronisk :(

Uzbierało nam się takich nieadopcyjnych, dziaduniów. Wszystkie je kochamy, pielęgnujemy, dbamy o dietę, leczenie o to, żeby czuły się bezpieczne i kochane. Dbamy o to, żeby nie cierpiały. Nie chcemy by odchodziły za „Tęczowy Most” w jakimś śmierdzącym, brudnym boksie, pogryzione przez większe psy.

Psy, jak ludzie, starzeją się i chorują. Odczuwają ból, z czasem stają się niedołężne, ślepe i głuche. Naszym wspólnym działaniem możemy sprawić, by ich ostatnie lata, miesiące czy dni nie były agonią, oczekiwaniem na koniec w bólu. Możemy im podarować jeszcze odrobinę luksusu, jakim jest cieple, mięciutkie posłanie, pełna miska dobrego jedzenia i opieka weterynaryjna. Tak, dla nich to luksus. Nie pozostawaj obojętny na ich los, proszę. Razem możemy tak wiele…

Tylko dzięki nam mogą poczuć się lepiej. My, ludzie innego serca jesteśmy dla nich jedyną nadzieją, światełkiem w tunelu. Psiaki same nie poproszą o pomoc, ale my możemy to zrobić!

Spójrz na nie....

To psie sieroty, które w swoim życiu nie zaznały zbyt wiele szczęścia i radości. Bite, porzucone lub oddane do śmierdzących schronisk, w których kończą żywot.

Nie odchodź, zatrzymaj się tutaj na chwilkę i pomyśl, jak wspólnie z nami możesz im pomóc...

Dziękujemy za wszystko, za 1 złotówkę czy 2, za każde udostępnienie, za to, że jesteście z nami.

_______________________________________________________________________________

Nie ma na świecie przyjaźni, która trwa wiecznie. Jedynym wyjątkiem jest ta, którą obdarza nas pies.