Życie Misją: zostać lekarzem

Nazywam się Aleksandra Michalak. Ukończyłam studia z ratownictwa medycznego i z pielęgniarstwa. Aktualnie jestem studentką medycyny na Uniwersytecie Campus Bio-Medico w Rzymie i w 2026 roku moje marzenie o zostaniu lekarzem, mam nadzieję, stanie się rzeczywistością. Przeszkodą do pokonania jest jednak moja sytuacja finansowa.

Życie uczynić marzeniem

Odkąd pamiętam, chciałam być lekarzem. Jako sześciolatka rysowałam komórki nerwowe i próbowałam czytać domową encyklopedię zdrowia; byłam wolontariuszką w Albanii, u Misjonarek Miłości, sióstr Matki Teresy z Kalkuty. Pracowałam jako care assistant (opiekun medyczny) w Anglii – wszystko po to, żeby zrozumieć, że najważniejsze w medycynie to wiedzieć jak być z pacjentem. Te doświadczenia zaprowadziły mnie na studia z pielęgniarstwa na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym, w czasie których byłam na stypendium Erasmusa w Portugalii, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii. Zostałam ratownikiem medycznym i pielęgniarką, ale pragnienie pomagania ludziom jako lekarz nie dawało o sobie zapomnieć. Rozpoczęłam studia medyczne w Polsce i po roku przeniosłam się na Uniwersytet Campus Bio-Medico w Rzymie. Ta decyzja nie była przypadkowa. Kiedy o nim usłyszałam, nie miałam wątpliwości co do dalszej drogi.

Na Campus Bio-Medico holistyczne podejście do pacjenta jest częścią edukacji przyszłych lekarzy. Z tego powodu do dziś jestem przekonana, że to właściwe miejsce dla mojej formacji. Uczyć się humanizacji medycyny – to jest właśnie pragnienie, misja i powołanie, które jest bardzo silne w moim sercu od lat. Godność pacjenta jest w sercu medycyny. Jest również w moim sercu - w jego centrum! Każda misja ma swój początek. To właśnie w Rzymie znalazłam mistrzów, od których chcę się jeszcze wiele nauczyć. Jednak sytuacja finansowa wciąż nie pozwala mi dokończyć studiów. Dlatego zdecydowałam się zwrócić do przyjaciół, rodziny i nieznajomych poprzez tę prywatną kampanię fundraisingową. 

Od marzenia do rzeczywistości

Obecnie pracuję nad projektem dyplomowym w Hospicjum Perinatalnym przy Klinice Gemelli, we współpracy z The George Washington University Institute for Spirituality & Health (GWish), w którym w sierpniu 2025 odbędę praktyki. Mam nadzieję, że ta praca konkretnie pomoże dzieciom i ich rodzinom potrzebującym pediatrycznej i perinatalnej opieki paliatywnej. Moja podróż z tą dziedziną medycyny zaczęła się od poznania pięciomiesięcznej dziewczynki, Sofii. Byłam świadkiem jej ostatniego oddechu w 2015 roku, jako wolontariuszka Warszawskiego Hospicjum dla Dzieci. Pediatryczna opieka paliatywna to okno na całość medycyny, pokazujące, że jest możliwe, by objąć chorego opieką w każdym aspekcie: fizycznym, psychologicznym, społecznym i duchowym. To szansa, by podążyć za naturalnym nurtem życia i zrozumieć go lepiej. To jest prawdziwa medycyna!

Uczyć się prosić, otrzymywać i dawać

Bardzo trudno jest prosić o pomoc. Ktoś powiedział mi kiedyś, że tylko poprzez sztukę proszenia uczymy się sztuki dawania. Nie mogę się doczekać bycia lekarzem właśnie po to – “być” by “dawać”. Jednak na razie walczę, żeby pokryć wydatki na czesne, które jest bardzo wysokie, i na utrzymanie (1000 euro na miesiąc), na które zdecydowałam się otworzyć tę zbiórkę cykliczną. Do niedawna pracowałam w trzech różnych miejscach, żeby związać koniec z końcem. Nie mogę dalej funkcjonować w ten sposób – po prostu w dobie brakowało godzin na naukę.

Jeśli chcielibyście otrzymywać listy, które piszę do moich darczyńców, albo jeśli macie jakiekolwiek pytania, napiszcie: [email protected]

Jeśli macie możliwość pomóc, nawet jeśli nie będę miała szansy podziękować Wam osobiście, bądźcie pewni mojej szczerej wdzięczności. Będę wdzięczna również, jeśli zdecydujecie się podzielić tą prośbą z kimś, kogo znacie. 

Z serdecznymi pozdrowieniami,

Aleksandra

Trzeba życie uczynić marzeniem, a marzenia rzeczywistością.

Pierre Curie