Dzień dobry. Powodem, dla którego zakładam tutaj tę zbiórkę, jest zebranie pieniędzy na diagnostykę mojego syna w kierunku zespołu Aspergera. ZA należy do spektrum autyzmu, które jest zaburzeniem neurorozwojowym, charakteryzującym się bardzo dużymi trudnościami w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji i komunikacji społecznej. Typowe są też problemy z kontrolowaniem, dostrzeganiem i nazywaniem swoich emocji, a także ograniczone i powtarzające się zachowania, co spotyka się z ogromnym niezrozumieniem społeczeństwa, a często wręcz otwartą agresją i pogardą. Poniżej znajduje się dokładny opis zachowań mojego syna, który idealnie pokrywa się z naukowymi kryteriami zaburzenia, jakim jest zespół Aspergera. Diagnostyka dzieci to koszt ok 1.5 tysiąca złotych w zależności indywidualnych potrzeb dziecka i pracy z nim ; jest to proces skomplikowany i rozłożony w czasie - składają się na niego liczne wywiady ze specjalistami z zakresu psychiatrii, psychoterapii jak również testy określające sprawności intelektualne, społeczne, a także psychoruchowe (u syna podejrzewam również ADHD, który często współwystępuje z ZA).  A ponieważ syn w dzieciństwie miał problemy neurologiczne z zarosnietym ciemiaczkiem i obserwowany byl czy mozg rosnie musi , także przejść badania neurologiczne.

Mój syn ma obecnie osiem i pół roku po raz drugi uczęszcza do klasy zerowej. …   Przez absolutną większość czasu pochłonięty jest wyłącznie rozwijaniem własnych zainteresowań - podczas zajęć dydaktycznych nie interesuje się tematyką narzucaną przez wychowawców. Odczuwa wtedy znużenie, co łatwo prowadzi do frustracji i zachowań agresywnych, syn jest zdolny do bicia, gryzienia i kopania nauczycielek, a także rzucania przedmiotami. Nie dostrzega zmian w swoim zachowaniu - można powiedzieć, że jego percepcja własnej osoby jest jakby niejasna i przymglona - jest to ogromnie charakterystyczny dla zaburzeń w spektrum autyzmu “brak teorii umysłu” - niezrozumienie tego, jak własne zachowania kolidują z przyjętymi powszechnie standardami. Nie jest to agresja wynikająca z zaniedbań rodzicielskich i braku wychowania - synowi nie sprawia przyjemności takie zachowanie, ponieważ nie jest ono celowe - jest to wyłącznie jego autystyczna reakcja na brak możliwości rozwijania swoich zainteresowań i brak zrozumienia ze strony wychowawców. Dokładna diagnoza jest potrzebna, by uzasadnić odpowiednim specjalistom konieczność podjęcia terapii takich zachowań. Syn preferuje zdobywać wiedzę z tych tematów i w taki sposób, jaki on sam uzna za odpowiedni dla siebie - podczas spacerów po mieście obserwuje i zlicza skomplikowane szczegóły architektoniczne, takie jak pomniki; z niespotykaną u dzieci w swoim wieku dokładnością obserwuje zmiany zachodzące w przyrodzie - posiada na jej temat ogromną wiedzę, ponieważ przykładowo godzinami przesiaduje nad książkami i zapamiętuje szczegółowe informacje na temat roślin; zajęcia w klasie zerowej zupełnie go nie absorbują, ponieważ zwyczajnie syn się na nich nudzi - jest zdolny zapamiętywać ogromne ilości wiedzy przez bardzo długi czas, robiąc sobie przerwy dokładnie wtedy, kiedy sam uzna to za konieczne. System wychowawczy współczesnej polskiej edukacji nie kładzie żadnego nacisku na rozwijanie indywidualnych uzdolnień uczniów, dlatego syn reaguje często nieobliczalnie na narzucony mu obowiązek wykonywania zadań w sposób, który nie odpowiada jego umiejętnościom, ponieważ nie wykorzystuje pełni jego sił intelektualnych. Z drugiej strony, syn potrafi docenić wiedzę nauczycielki, jeśli dostrzeże w niej korelację z dziedzinami, które go fascynują - przykładowo “Pani nauczycielka jest tak mądralińska jak szczur lądowy, bo wszystko wie”. Jeśli nie jest zainteresowany zajęciami, które organizują wychowawcy, często odcina się też od otoczenia i zaczyna zajmować się rysunkiem lub wykonywaniem intensywnych zajęć sportowych. Kiedy jest przemęczony lub przebodźcowany i traci integrację sensoryczną (również bardzo typowe dla zaburzeń w spektrum autyzmu), syn uspokaja się pracami manualnymi - takimi jak wyklejanie bądź lepienie figurek z plasteliny. Bez względu jednak na swoje zajęcia, syn wymaga ciągłej atencji ze strony dorosłych - ponieważ słabo orientuje się w świecie norm społecznych, wymaga nieustannego stwierdzania, czy jego osiągnięcia są dostosowane do oczekiwanego poziomu - ponieważ jego sposób porównywania się do rówieśników oparty jest na kryteriach, z których się powszechnie nie korzysta. Kiedy opowiada o czymś, z czego jest zadowolony bądź chce się czymś pochwalić często popada w niekontrolowaną euforię i traci zdolność układania wypowiedzi i wyrażania myśli. Ciężko przychodzi mu powrót do zewnętrznej rzeczywistości - zwłaszcza gdy pochłonięty jest swoimi zainteresowaniami; jest z nim wtedy utrudniony kontakt, ponieważ nie słyszy co się do niego mówi i potrafi odpowiadać dopiero po kilkudziesięciu minutach - pytaniem, czy się coś do niego mówiło. Syn bardzo często narzeka na to, że nie jest traktowany poważnie przez dorosłych, ponieważ łamią jego prawa - dlatego tak uparcie i często agresywnie broni swoich granic - ponieważ czuje zagrożenie ze strony zewnętrznego świata, który oznacza dla niego ciągłe wymagania, które frustrują jego dociekliwą naturę indywidualisty - syn jest przykładem “młodego profesora” o rozległych zainteresowaniach, które nie spotykają uznania u innych rówieśników w jego wieku - dlatego też woli przebywać z młodszymi dziećmi i na przykład układać z nimi klocki, rysować lub przekazywać im wiedzę na temat zachowania zwierząt, którą posiada z książek zapełniających cały jego pokój. 

Diagnoza jest potrzebna do tego, by syn otrzymał dokument stwierdzający zespół Aspergera - to spowoduje, że wychowawcy w szkole nie potraktują jego problemów i kontrowersyjnych zachowań jako wrodzonej agresji i zaniedbań wychowawczych, a dostrzegą w nim ogromnie mądre i uzdolnione dziecko, które wymaga zarówno więcej zrozumienia i szacunku dla swoich pasji, jak i opieki w zakresie komunikacji i kontaktów społecznych. Diagnoza umożliwi wyegzekwowanie odpowiedniego stosunku wychowawców do syna, również możliwość nauczania indywidualnego, a także ułatwi wprowadzenie koniecznej terapii i da możliwość rozwoju zdolności i pasji. Dokument wystawiony przez specjalistów pozwoli także starać się o dofinansowanie do sprzętu (na przykład popularna wśród osób z autyzmem kołdra obciążeniowa), zasiłek w przypadku niemożliwości podjęcia pracy, pierwszeństwo w kolejkach do lekarza, a w niektórych placówkach także dofinansowanie czesnego. 

To wszystko jest ogromnie ważne, ponieważ świadomość istnienia zaburzeń autystycznych i specyficznych trudności wychowawczych, które się z nimi wiążą, jest w polskim systemie oświaty ogromnie niska; wychowawcy i nauczyciele z własnej wygody obwiniają rodziców, by odciążyć siebie z odpowiedzialności za rozwój uczniów w spektrum autyzmu; obiektem agresywnej krytyki i oszczerstw wystosowywanych przez niekompetentnych nauczycieli stają się rodzice, którzy dają z siebie absolutnie wszystko, by dać swoim dzieciom pełnię zrozumienia i terapeutyzować ich zachowania; stworzyć najlepsze dla nich możliwości rozwoju - by okazać miłość i podziw dla ich niezwykłych zdolności umysłowych i wzmacniać mocne strony ich osobowości. 

Będę ogromnie wdzięczna za zrozumienie i każdą finansową pomoc, której mnie i mojemu ukochanemu synowi Państwo udzielą. Z góry dziękuję i pozdrawiam z całego serca !

PS.

Mój syn w ramach podziękowania przygotuje dla wpłacających upominkowe figurki z modeliny" :)

https://www.youtube.com/watch?v=yie0sqk7-Qo