Kto zna Justynę ten wie – nie jest w życiu solistką. Udowodniła to wiele razy, między innymi oferując swoje mieszkanie osobom w potrzebie, pakując z własnej lodówki jedzenie dla tych, co nie mieli nic. Justyna, jeśli może, daje rybę, jeśli nie ma ryby, szuka wędki. Niewiele osób wie, że najczęściej ta jej pomoc płynęła z niemal wyschniętego źródła, bo od dawna ona sama próbuje posklejać swoją trudną sytuację finansową. Nie unika telefonów komornika, nie chowa problemu do szafy – stara się jak może spłacać swój dług, ale każdy i każda, kto miał/miała kiedykolwiek zderzenie z komorniczym światem, wie, że często bywa to historia wyboista i trudna do przejścia w pojedynkę. Justyna nie ma teraz pracy, jest również w trakcie leczenia, a o kosztach lekarstw przyjmowanych na stałe też pisać tym, co wiedzą, nie muszę. Przy całym tym ciężkim bagażu, który codziennie dźwiga, pozostaje nadal osobą, która przede wszystkim chce ciężar zdejmować innym. Empatia nie jest jej obca, była i nadal jest aktywna, niejednokrotnie ponosząc najdotkliwsze konsekwencje, w tym rękę złamaną przez policję w 2018 roku. Nie było jej łatwo powiedzieć głośno, że sama już nie daje rady. Powiedziała i dlatego teraz trzeba urzeczywistnić hasło „nigdy nie będziesz szła sama”. Kwota zbiórki nie jest ogromna, ale obecnie dla niej nieosiągalna – spłata zadłużenia to możliwość wyprostowania spraw, przejęcia kontroli nad wydatkami i spokojniejsza głowa, która może zacząć robić plany na przyszłość. W tych niepewnych i dziwnych czasach tylko razem możemy dać radę.

Anula Rykała