Cześć, nazywam się Weronika i od miesiąca mieszka u mnie Shalot, uchodźczyni z Ugandy. Shalot musiała wyjechać z Ugandy tuż po skończeniu liceum, ponieważ jest lesbijką - a w Ugandzie homoseksualność karana jest dożywotnim więzieniem lub śmiercią. W tej chwili Shalot ma 23 lata i nikogo na świecie - jej tata nie żyje, a reszta rodziny nie chce mieć nic wspólnego z nieheteronormatywnym dzieckiem.

Bardzo bym chciała móc zapewnić jej start w nowe życie w Polsce samodzielnie, niestety nie jestem w stanie, dlatego proszę Was o pomoc. Shalot bardzo chce dalej się uczyć - w Ugandzie była dobrą uczennicą, marzyła o studiach, te marzenia zostały brutalnie przerwane, ale wierzymy, że mogą się spełnić w Polsce.

W tej chwili Shalot jest w trakcie procedury azylowej, czeka na prawo do pozostania w Polsce. Ta procedura może trwać nawet kilka lat, dlatego chciałybyśmy żeby mogła zacząć studia wcześniej. Jest to możliwe, jakkolwiek kosztowne: pierwszy rok studiów (Rachunkowość w języku angielskim) kosztuje około 11 tysięcy złotych. Nie jestem w stanie sama opłacić jej studiów, tym bardziej, że dochodzą kolejne koszty: kursy polskiego, zabiegi medyczne (osoby w procedurze uchodźczej mają teoretycznie prawo do leczenia u jednego z prywatnych ubezpieczycieli, w praktyce ubezpieczyciel ten nie ma terminów), zakup okularów korekcyjnych, oraz zgromadzenie i uwierzytelnienie wymaganych przez uczelnię dokumentów. Samo przesłanie świadectw szkolnych z Ugandy kosztowało nas 1500 złotych, kolejne 2400 będzie kosztować apostille.

Jestem w stanie - i robię to - zapewnić Shalot mieszkanie, jedzenie i ubranie, ale potrzebuję Waszej pomocy, żeby zapewnić jej przyszłość i samodzielność w Polsce. Pomożecie?