Eskalowanie szkalowania Polski przez środowiska żydowskie, rujnujące finansowo przyszłość i godnościowo przeszłość naszego kraju, potwierdza, że działania podjęte przez „Przedsiębiorstwo Holokaust” nie są dziełem przypadku - to prosta droga do celu, którym jest Polin - ziemia za mityczne „długi” - bo do tego sprowadzają się wydumane roszczenia żydowskie, których nie będziemy w stanie spłacić. Dla osiągniecia tego celu trzeba z dzisiejszych Polaków uczynić potomków nazistów, których należy zmusić do rekompensaty za zbrodnie przodków. „Tego typu roszczenia mogą dostać ochronę międzynarodową wtedy, kiedy będzie można wymusić na Polsce zgodę na ich uznanie. Takie wymuszenie będzie wymagało, aby Polska była w tak trudnej sytuacji, by uznała, że zgoda na roszczenia jest mniejszym złem” – słowa prezesa Ordo Iuris Jerzego Kwaśniewskiego wypowiedziane w naszym filmie „Powrót do Jedwabnego”, to memento, bo rzeczywistość wokół nas dramatycznie przyspieszyła i jak widać dziś, jesteśmy bliscy punktu, o którym mówił prezes Ordo Iuris.

Absurdalne oskarżenia i wynikające z nich roszczenia wysuwane ze strony środowisk żydowskich stanowią śmiertelne zagrożenie dla naszej tożsamości, losu nas samych i tych, którzy przychodzą po nas - pokolenia naszych dzieci. „Polacy odmawiają przyznania, że ich naród miał coś wspólnego z Holokaustem, że ich przodkowie brali udział w niemieckim ludobójczym projekcie, (dlatego) główne miejsca Holokaustu w Polsce nie powinny podlegać wpływom polskiego nacjonalizmu i być może nadszedł czas, aby umieścić te miejsca pod jurysdykcją europejską, Organizacji Narodów Zjednoczonych lub innymi międzynarodowymi jurysdykcjami” – wypowiedź sprzed zaledwie kilku dni żydowskiego historyka, profesora Jana Grabowskiego, to nie jednostkowy przejaw antypolonizmu, a element wielkiej „gry” i powszechnej narracji ze strony wpływowych środowisk żydowskich vide postawianie w stan oskarżenia księdza profesora Tadeusza Guza przez lożę B'nei B'rith tylko za to, że przywołał fakty z przeszłości Żydów czy „Zielona granica”, nagradzany ze wszystkich stron film reżyser żydowskiego pochodzenia, Agnieszki Holland, w którym nie brakuje scen zrównujących dzisiejszych obrońców polskich granic z nazistami czasu okupacji – „gry”, której ostatni i najważniejszy etap właśnie się rozpoczyna.  

Szanowni Państwo,

gdy przed kilkoma laty przystąpiliśmy do pracy nad trylogią i filmem „Powrót do Jedwabnego”, obiecaliśmy, że odsłonimy mechanizmy kłamstw, dla których "paliwem" jest ustawa Justice for Uncompensated Survivors Today (JUST Act), znana jako Ustawa 447, a fundamentem zbrodnia w Jedwabnem, która dla świata stała się rozpoznawalnym symbolem rzekomego polskiego nazizmu i rzekomych polskich zbrodni popełnianych na Żydach – i słowa dotrzymaliśmy. A potem poszliśmy dalej i udało się coś jeszcze większego, jeszcze ważniejszego i przed kilkoma miesiącami zorganizowaliśmy niezwykłe wydarzenie. Zrobiliśmy to w Jedwabnem, bo to właśnie w tym niewielkim podlaskim miasteczku, w skutek „wypromowania” go na cały świat przez środowiska żydowskie, rozstrzygnie się decydująca bitwa o przeszłość naszych przodków: czy - jak chcą Żydzi - przejdą do historii, jako mordercy i naziści – czy - jak mówią fakty - zostaną zapamiętani, jako bohaterowie i ofiary nazistów. Bitwa to rozstrzygnie także nasz los i przyszłość pokolenia naszych dzieci: czy będą wstydzić się i płacić za rzekome zbrodnie przodków nazistów – czy będą dumni ze spuścizny bohaterów…

To było 10 lipca tego roku. W rocznicę zbrodni Niemców na Żydach, kłamliwie przypisywanej Polakom, zorganizowaliśmy w Jedwabnem całodniowe wydarzenie – niezwykłe spotkanie poprzedzona polową Mszą Świętą, z udziałem tysiąca uczestników i wspaniałych prelegentów, od Ewy Kurek i Leszka Żebrowskiego, poprzez Tomasza Budzyńskiego, Rafała Piecha i Grzegorza Brauna, po przedstawicieli Stowarzyszenia Wizna i ostatnich świadków niemieckiej zbrodni w Jedwabnem – całość opatrzona profesjonalną infrastrukturą, sceną, telebimem, nagłośnieniem, namiotami plenerowymi i – rzecz kluczowa – rozgrywająca się opodal miejsca zbrodni, na wydzierżawionym przez nas terenie, który następnie kupiliśmy.

Wszystkie te wydarzenia, które przed trzema lata rozpoczął film „Powrót do Jedwabnego”, i które już za nami, nie byłyby możliwe, gdyby nie połączenie naszego zaangażowania ze wsparciem, jakiego nam Państwo udzieliliście. Na tej wspólnej drodze przed nami ostatni i najważniejszy krok, do wykonania którego przygotowywaliśmy się od miesięcy i którego realizację niniejszym ogłaszamy.  

Zamiarem naszym – przy współudziale Ruchu Obrony Polaków – jest, by na kolejną rocznicę tragicznych wydarzeń, na jedwabieńskiej ziemi, która jest naszą – Waszą – własnością, zrealizowany został projekt „ZIEMIA NIE KŁAMIE”, na który składa się:

- Aleja Pamięci m.in. z siedmioma stacjami na wzór drogi krzyżowej, na których w kilku językach zostanie przedstawiona prawdziwa historia relacji polsko-żydowskich, w tym wydarzeń w Jedwabnem

- Pomnik Prawdy – pomnik wszystkich ofiar zbrodni w tym mieście i okolicach - tych z lat 1939-1941, gdy w skutek donosów Żydów i przy ich współpracy Sowieci wymordowali i wywieźli na Wschód tysiące polskich mieszkańców Jedwabnego i okolic oraz tych z lat 1941-1945, gdy zbrodni na Polakach i Żydach dokonywali Niemcy

- niezwiązany fundamentami z ziemią całoroczny obiekt (tylko taki może powstać) z opatrzoną zdjęciami i pamiątkami salą wystawową oraz miejscem do prelekcji filmów i spotkań, które będą odbywały się cyklicznie –

nie tylko przy okazji rocznic tragicznych wydarzeń z 10 lipca 1941, które przez Żydów są wykorzystywane instrumentalnie do obarczania Polaków niemieckimi zbrodniami, a w miejscu, gdzie to się dzieje, osoby aspirujące w naszym kraju do miana autorytetów składają wieńce, przyklaskując padającym tam kłamliwym tezom.

Czas położyć kłamstwom kres.

Dzięki Państwa wsparciu nabyliśmy nieruchomość gruntową zlokalizowaną obok dołu śmierci Żydów i usytuowanego na nim pomniku, przy którym rokrocznie 10 lipca powielana jest kłamliwa narracja o odpowiedzialności Polaków za bestialski czyn.

To właśnie tam powstanie MIEJSCE PAMIĘCI „ZIEMIA NIE KŁAMIE” – zbudowana na prawdzie alternatywa dla kłamliwej narracji – aleja dydaktyczna (edukacyjna) składająca się z siedmiu kilkutonowych kamieni zawierających tablice informacyjne oraz usytuowanym w centrum 17 tonowym stylizowanym obeliskiem, który pełnić będzie rolę pomnika - Pomnika Prawdy. Rokrocznie będziemy się tu gromadzić, by upamiętniać ofiary niemieckich i sowieckich zbrodni z okresu II Wojny Światowej  - począwszy od 10 lipca 2025, poprzedzając wydarzenie rozsyłaniem zaproszeń do jak najszerszego grona Polaków, w tym również tych grup, które zechcą złożyć stosowne wieńce. Ale chcemy pójść dalej. Pragnieniem naszym jest, by miejsce to „żyło” cały rok i zostało połączone szlakiem pieszym oraz rowerowym z miejscem pamięci w nieodległej Wiźnie, gdzie także Niemcy dokonali masakry i gdzie wcześniej, we wrześniu 1939, zginęli kapitan Władysław Raginis i porucznik Stanisław Brykalski. Wzorem bohaterów sienkiewiczowskiej Trylogii – jak powiadało tamto pokolenie „my wszyscy z niego” – przysięgli, że do śmierci będą bronić swojego bunkra i tak się stało, a po latach „Gazeta Wyborcza” - (żydowska, jak w przypływie szczerości powiedziała profesor Engelking) kłamliwie „obwieściła”, że Raginis pierwszy uciekł z pola walki a Brykalski nie istniał – bo Polacy nie mają prawa do bohaterów, mają prawo do wstydu za „przodków-nazistów”…

Projekt „ZIEMIA NIE KŁAMIE”, to ostatni i zarazem fundamentalny element drogi, którą podążamy, a na której zrealizowaliśmy wcześniej film „Powrót do Jedwabnego", kupno ziemi i organizację tegorocznego wydarzenia w Jedwabnem. Do wykonania pozostał już tylko ten najważniejszy krok, który – naprawdę w to wierzymy - wymusi ekshumację w Jedwabnem, rzecz kluczowa dla postawieniu tamy kłamstwom stanowiącym zagrożenie dla naszej państwowości i losu następnych pokoleń – rujnujących godnościowo jej przeszłość i finansowo jej przyszłość.

Wykonajmy ten krok razem, dając odpór kłamcom – w obronie naszej spuścizny i tożsamości, Bohaterów naszej przeszłości, w imię tego co tu i teraz, ale przede wszystkim w imię tych, którzy przyjdą po nas. W tej sprawie – jak w żadnej innej – przyszłość jest prologiem.