Cześć nazywam się Dominika Bagińska. Od 6 roku życia zmagam się z torbielami szczeki.

Cześć, nazywam się Dominika Bagińska. Mam 18 lat i jestem uczennicą 3 klasy technikum. Uwielbiam ludzi, rozmowy, a nade wszystko śmiech. Tak, lubię się śmiać i chciałabym brać z życia „pełnymi garściami”. Mimo że z zewnątrz wyglądam na osobę zdrową, której największe problemy to te dotyczące sprawdzianów, w środku czuję zupełnie inaczej. Od 6 roku życia, każdego dnia, zmagam się z torbielami szczęki. Moi rówieśnicy chodzą na imprezy, randki, podróżują, korzystają z tego, co daje im życie – zdrowie życie, bez bólu. Ja w tym czasie odliczam godziny do wzięcia kolejne tabletki przeciwbólowej, aby móc normalnie funkcjonować, chociaż przez chwilę pozbyć się bólu i móc się uśmiechać. Śmiechem zarażać innych. Kiedy spotkasz mnie na ulicy, nie zobaczysz tego, co czuje moje ciało. Nie zrozumiesz, z jakimi problemami borykam się na co dzień. Każdego dnia tygodnia, w każdy piątek czy sobotę, w każde święto. Od torbieli szczęki nie ma urlopu. Nie ma wakacji. I chociaż oczami wyobraźni marzę, że kiedyś uda mi się je pokonać i żyć bez ich męczącej obecności, nie mam od nich odpoczynku. Te marzenia dodają mi sił, sprawiają, że się nie poddaje i chociaż to trudne, przez swoją codzienność przechodzę z podniesioną głową. W mojej szczęce znajduje się 9 torbieli. Mimo kilku zabiegów w Polsce, torbiele nadal się rozrastają i powiększają. W każdej chwili mogę stracić zęby, bo torbiele uciskają na nerwy. Przeraża mnie fakt, że mam tylko 18 lat, a już mogę nie mieć zębów. Ta świadomość nie pozwala mi spokojnie spać, spokojnie myśleć o swojej przyszłości. Każdy mój ruch muszę przemyśleć dwa razy – kość jest podatna na złamanie, a jestem energiczną osoba, która kocha się ruszać – kocha biegać, tańczyć, ćwiczyć – kocha żyć, tak jak żyje miliony kobiet na całym świecie.

.

Pomimo budzenia się każdego poranka z ogromną energią - pozytywny nastrój,dobry dzień, ginie wraz z pojawiającym się bólem szczęki. W tej szarej codzienności razem ze mną są moi rodzice. Patrzą z niepokojem na zmiany zachodzące w szczęce i szukają rozwiązań. Razem postanowiliśmy znaleźć klinikę poza granicami Polski, która skłonna byłaby rozważyć mój przypadek i spróbować pomóc. Klinika w Niemczech przedstawiła rozwiązanie – operację, która miałaby polegać na usunięciu wszystkich torbieli i błądzących zębów widocznych na zdjęciu RTG.

Przy zabiegu zostałaby pobrana kość z biodra w celu wypełnienia braku po wycięciu kości szczękowej wraz z torbielami. Koszt operacji podany przez klinikę to 5 430 euro, a termin… w sierpniu. W następnym miesiącu. Kiedy usłyszeliśmy te słowa zrodziły się w nas skrajne emocje – radość i ulga, pewność, że się uda, że wrzesień będzie pierwszym miesiącem bez torbieli, pierwszym miesiącem wolności. A zaraz potem przyszedł strach. Jak opłacić operację? Skąd wziąć pieniądze? Taką kwotę nie dysponujemy – ani ja, ani moja rodzina, a czas na jej zebranie kwoty każdego dnia się skraca.

Monia

Strach o to, czy uda się wygrać walkę z czasem, przyćmił radość. Przyćmił nadzieję. Razem z rodzicami zaczęliśmy starać się o środki z Narodowego Funduszu Zdrowia – niestety NFZ nie pokryje całości kosztów, a przyznanie nawet części będzie możliwe dopiero w nowym roku. Za późno. Biurokracja wygrała z marzeniami o życiu bez bólu. Dlatego postanowiliśmy stworzyć tę zbiórkę i prosić o pomoc Was – moich znajomych, przyjaciół, sąsiadów, ale i też całkowicie obcych ludzi. Każda złotówka zbliża mnie do zdrowego uśmiechu, dlatego chociaż to trudne, proszę Was o wsparcie. Głęboko wierzę w marzenia. W ich moc i w to, że cuda się zdarzają, a jednym z nich jest życie bez bólu. Wierzę, że i w moim przypadku taki cud się zdarzy. Za wszystkie wpłaty, kciuki i dobre myśli, już teraz, serdecznie Wam dziękuje.