Witam. Mój tato, aktywny, fizycznie pracujący ciężko człowiek do marca 2020 roku, zmaga się z ciężką chorobą jaką jest cukrzyca insulinoniezależna. W minionym roku (marcu) doszło do nie groźnego wypadku (tak okazywało się na początku) podczas wykonywania pracy zawodowej-poparzenia prawego podudzia nogi prawej. Niestety jest cukrzykiem i okazało się że noga ta nie jest do odratowania. Dwa miesiące później nastąpiła amputacja w okolicy prawego podudzia z zagrożeniem życia jakim jest gangrena oraz sepsa. Tata po amputacji czuł się dobrze, pogodził się z utratą jednej nogi. Wszystkie formalności w związku z amputacją (rehabilitacja, pomoc społeczna) zostały załatwione. Wszystko przebiegało sprawnie póki nie nastąpił ponowny atak stopy cukrzycowej :( Choroba zaatakowała drugą nogę w okolicy lewej stopy. Niestety i tym razem lekarze nie zdołali uratować nogi... Doszło do drugiej amputacji. Obecnie tata jest osobą leżącą, potrzebującą opieki. Jest zależny od drugiej osoby w większości czasu w ciągu dnia. Dzieli Nas odległość 30 km od miejsc zamieszkania, ale nie jest to przeszkodą, ponieważ jestem u niego praktycznie każdego dnia wolnego (prowadzę swój dom, mam żonę i 2 dzieci). Przy opiece dodatkowo pomaga mi w miarę możliwości wiekowa już babcia. Leczenie cukrzycy mimo dofinansowań jest bardzo trudne finansowo a nie chcę pozwolić sobie na stratę taty, który ma dopiero 52 lata :(. Zdaniem ZUS tata nie kwalifikuje się do wypłaty renty. Oczywiście złożyliśmy odwołanie od tej decyzji do Sądu Okręgowego. Na ten czas staramy sobie radzić, chociaż jest bardzo ciężko. Wszystkich którzy mogą wspomóc będę bardzo wdzięczny, Ci którzy nie mogą proszę o udostepnienie mojego postu. Z góry dziękuję i życzę dużo zdrówka, bo ono pokazuje jak bardzo jest ważne!

Pozdrawiam,

Paweł