Dzień dobry,Poznajmy się bliżej. Nowa proteza jest moim marzeniem. Podaj mi pomocną dłoń po to, bym mógł swoją nową rękę podać i Tobie.

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak zawiązać sznurówki u butów lub zapiąć zamek w kurtce jedną ręką? Osoby takie jak ja, które posługują się tylko jedną ręką napotykają wiele utrudnień w życiu codziennym. Nazywam się Adam Jakubiak i mam 35 lat. Nie mam prawej ręki. Do tej pory korzystałem z protezy kosmetycznej, ale przez lata mocno się już zniszczyła i noszenie jej sprawia mi ból (możecie ją zobaczyć na zdjęciu). Aby móc normalnie funkcjonować potrzebuję nowej protezy.Wszystko zaczęło się osiemnaście lat temu, kiedy choroba zaatakowała wszystkie palce prawej ręki i zdiagnozowano u mnie zmianę w naczyniach palców. Po wielu badaniach i wizytach u specjalistów przeszedłem operację udrożniania żył kończyny prawej ręki, która niestety zakończyła się niepowodzeniem. Dlatego czekała mnie druga operacja - amputacji prawej ręki do okolic łokcia. Po wybudzeniu się z narkozy dotarło do mnie co się stało. Zadawałem sobie mnóstwo pytań, jak będę dalej żyć. Utrata ręki, w dodatku prawej, była dla mnie szokiem i nie wyobrażałem sobie jak dalej będę funkcjonować.Na pierwszej komisji lekarskiej przyznano mi rentę socjalną na trzy lata. Stwierdzono, że mam umiarkowany stopień niepełnosprawności. Na kolejnej komisji powiedziano mi, że mój stan zdrowia uległ poprawie i pozbawiono mnie renty. Stwierdzono, że jestem człowiekiem młodym i mogę podjąć pracę. Mogę, ale bez prawej ręki jest to bardzo trudne. W dodatku jestem z zawodu mechanikiem, ale nigdy nie miałem możliwości pracować w zawodzie. Moja sytuacja zmieniła się diametralnie i utraciłem możliwość wykonywania wyuczonego zawodu.

Utrata ręki zmieniła cały mój świat. Codziennie walczę z różnego rodzaju ograniczeniami, na które wcześniej nie zwracałem uwagi. Żyję też z bólem, który spowodowany jest moją starą, wysłużoną protezą. Ale mimo to, powiedziałem sobie, że trzeba żyć dalej! Że uda mi się prowadzić normalne życie bez prawej ręki. Pierwszy krok to akceptacja nowej sytuacji. Drugi to działanie!

W 2005 roku zrobiłem prawo jazdy. W 2006 roku ożeniłem się i urodził nam się syn. Razem z rodziną mieszkam na wsi. Wynajmujemy dom i utrzymujemy się z zasiłku pielęgnacyjnego oraz dodatków socjalnych na dziecko. O pracę jest bardzo trudno, ale udało mi się znaleźć zatrudnienie w ochronie. Dochody nie są wysokie, ale pozwalają aby wieść skromne życie. Niestety przy obecnych zarobkach nie stać mnie na nową protezę. A wiem, że bardzo poprawiłaby ona moją sytuację życiową – mógłbym znaleźć inną pracę i poprawić byt mojej rodziny.Nowoczesna proteza to dla mnie szansa na lepsze funkcjonowanie w codziennym życiu. To również nowy wygląd i lepsze samopoczucie. Pomimo niepełnosprawności chcę prowadzić aktywne życie, a nowa proteza umożliwi mi robienie wielu czynności, które są dla mnie w tej chwili nieosiągalne. Nowa proteza jest moim marzeniem. Podaj mi pomocną dłoń po to, bym mógł swoją nową rękę podać i Tobie.Pozdrawiam