Nie jest łatwo prosić o pomoc...Zazwyczaj staramy się dawać sobie radę...Tym razem jednak i sił i środków finansowych nam już zabrakło. W nierównej walce z żywiołem wygrany jest tylko jeden... 22 maja w godzinach porannych zostaliśmy doświadczeni, tak jak i inni zresztą, morzem wody z nieba. Lało się i lało...a my w swoim skromnym głubczyckim przytulisku z garstką wystraszonych zwierząt mogliśmy tylko czekać na ,,jakiś" koniec. Nasze spełnione marzenie, azyl dla pokrzywdzonych zwierząt, w którym doświadczone przez los oczekują nowego domu, nowego życia, z minuty na minutę pogrążało się w strugach wody spływającej z pól. Z każdej strony...Nie było dokąd uciekać...woda wlewała się się dosłownie zewsząd... Pozamykane w jeszcze suchych pomieszczeniach przerażone psy szczekały, niepokój dał się we znaki wszystkim a w szumie spadającej wody niełatwo było usłyszeć wołania innych osób walczących z żywiołem... Chwila grozy dla nas. Dla nich, dla naszych Braci Mniejszych pewnie wydał się być to koniec świata... Efekt? Podmyte kojce. Szlam z pól na każdym kroku. Zalane budy. Zalane i zaszlamowane wybiegi dla psów. To samo w pomieszczeniach gospodarczych...Słoma, której używaliśmy do wyścielania bud nie nadaje się już do niczego...Zalane szambo, wody z pól przesiąkły wypełniając je zupełnie... Na nasze skromne możliwości malutkiego przytuliska straty przerastają nasze najczarniejsze wizje. Potrzebujemy łopat, mioteł, wiader, piachu do umocowania kojców, bud dla psiaków a przede wszystkim pompy, która pozwoli nam wypompować wodę gruntową z szamba i z innych pozostałych miejsc, abyśmy jak najszybciej mogli wrócić do normalnego życia. Aby nasze zwierzęta znowu mogły poczuć się bezpiecznie. Dlatego prosimy o pomoc. Nie dla nas. Dla nich.