Książka poetycka "Umalmu" utkana jest z wnęk i szczelin pstrokatych rozpadów, dziwów i zaburzeń. Wije się, mlaska, czuje. Jest to książka pisana pod wpływem szukania innych narracji o świecie rozpadu więzi, zaniku relacyjności, ekologicznego kolapsu, hiperindywidualizmu czy konsumpcjonizmu na najpuściejszą mantrę. Pisana w doświadczaniu życia we wspólnotach żyjących z Ziemią i jej tajemnicami, szukających braku odpowiedzi na żarłoczną pewność, racjonalność i wydmuszkę bezpieczeństwa współczesności, a w rezultacie odseparowania od zachwytu życiem i śmiercią. Umalmu chce być kompostem znużonych umysłów i lęków, proponując taniec nad przepaścią w pięknym guście, gdzie ludzkie przenika się, zazębia, decentruje i współistnieje z nie-ludzkim, a ono ma w końcu oddech, choć samo przecież tym oddechem jest. 

Autor: Łukasz Woźniak - uczy się pracy dekolonialistycznej, wspólnototwórczej i ekocentrycznej. Współtworzy kolektyw artywistyczny Przełaj / Pracownia Ducha Miasta, tworzy muzykę w zespole Wieża Rdzeń, mieszka w Domu Wszystkich Stworzeń w Poznani. Zaangażowany w ruch ekowioskowy, trzyma przestrzenie na opowieści, transformacje i dziwy, studiuje Psychologię Procesu. “Umalmu” to jego debiut poetycki. Kocha komposty i pracę z Ziemią.