Sympatyczny kocurek znany kiedyś jako Puzon nie miał nigdy lekkiego życia. Nie miał nigdy domu, nie spał na miękkich legowiskach, nie był miziany ani w pełni zaopiekowany. Wiódł życie pozornie beztroskie, ale w praktyce ryzykowne, pełne niebezpieczeństw. Wolnożyjący kot musi umieć sobie poradzić, nawet jeśli ma swoje stałe i bezpieczne miejsce, gdzie może liczyć na jedzenie. Musi znaleźć sobie schronienie, często również pożywienie, musi unikać w miarę możliwości konfliktów, a jeśli to się nie uda musi zwyczajnie walczyć o swoje zdrowie i życie.

Z jednej z takich bijatyk Puzon wrócił w fatalnej kondycji: pogryziony, brudny i zmarnowany, bez sił, odwodniony i bardzo apatyczny. Ropiejące rany dawały o sobie znać już zanim się je zauważyło. Puzon tracił siły i nie miał ich nawet tyle, by zadbać o swoją higienę. Na szczęście udało się go złapać i zabrać do weterynarza, gdzie otrzymał niezbędną pomoc, a z gabinetu trafił do domowego hoteliku dla zwierząt, gdzie w dość niecodziennych dla siebie warunkach szybko zaczął dochodzić do siebie. Otrzymał schronienie, ciepłe i suche miejsce do spania, był kilka razy dziennie karmiony, podawano mu leki i przemywano rany. Jedzący i pijący za dwóch Puzon z dnia na dzień zaczął odzyskiwać siły, a rany szybko zaczęły się goić.

Wiedzieliśmy, że wypuszczenie go na wolność po zakończeniu leczenia nie będzie dobrym pomysłem, bo skazywałoby Puzona ponownie na duże zagrożenie. Na szczęście udało nam się znaleźć dla niego dom tymczasowy, w którym pod opieką naszej wolontariuszki Asi Puzon będzie mógł dojść do pełni sił. Wraz ze zmianą miejsca zamieszkania zmienił również imię na Edzio, żeby już raz na zawsze pożegnać się ze swoją uliczną przeszłością. Przed Edziem jeszcze szereg badań: krew, USG, a w dalszej perspektywie również kastracja, dlatego zwracamy się do Was z prośbą o pomoc w zapełnieniu jego skarbonki! Wierzymy, że wspólnymi siłami uda nam się zapewnić Edziowi to, czego mu potrzeba!