Witamy w kolejnym miesiącu :)

W lutym zbieramy pieniążki dla Olusia, poznajcie Jego historię...

Mama Natalia Lapina:

2 czerwca 2017 roku po 15 latach małżeństwa w naszej rodzinie pojawił się tak długo oczekiwany syn Oleksandr. To był cud, bo lekarze nie dawali nadziei, że będę mogła mieć dzieci. Dlatego było to szczęście nie do opisania. Jednak w związku z trudną ciążą, przedwczesnym porodem w 32 tygodniu ciąży (masa urodzeniowa dziecka wynosiła 1880 g), niedotlenieniowo-niedokrwiennym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, Oleksandr nie mógł samodzielnie oddychać i trafił na intensywną terapię, gdzie przebywał przez prawie 2 tygodnie i stosował sztuczną wentylację. Po kolejnych 3 tygodniach stan dziecka ustabilizował się i niemal mówiono o wypisie. Okazało się jednak, że u mojego synka postępuje retinopatia wcześniacza i istnieje ryzyko odwarstwienia siatkówki. W wieku prawie 2 miesięcy Oleksandr przeszedł operację oka, po której po wybudzeniu ze znieczulenia zaczęły mu się drgawki, znów nie mógł samodzielnie oddychać i kolejny cały miesiąc spędził na oddziale intensywnej terapii. Dopiero po ponad 3 miesiącach od urodzenia dziecka wypisano ze szpitala, a rodziców poinformowano, że jego dalsze losy zależą wyłącznie od ich działań, a działania zależą od ich możliwości finansowych... W życiu każdego człowieka czasami zdarzają się wydarzenia, które zmieniają wszystko, do czego jesteśmy przyzwyczajeni, a po których życie nie może już być takie samo. Tak się stało z naszą rodziną: rozpoczął się maraton na całe życie poświęcony leczeniu dziecka. Oleksandr ma następujące diagnozy: tetrapareza spastyczna spowodowana wadą rozwojową mózgu z opóźnieniem wszystkich typów rozwoju, częściowy zanik nerwów wzrokowych. Synek nie siedzi, nie chodzi, nie mówi. Dlatego zajęcia mające na celu jego przywrócenie nie kończą się nawet na jeden dzień. Po zastosowaniu rehabilitacji stan fizyczny i emocjonalny chłopca ulega znacznej poprawie. Oleksandr pewniej trzyma głowę, wzmocniły się jego plecy, pojawił się kontakt wzrokowy, stał się bardziej uważny na zajęciach, zaczął więcej bełkotać. Póki co synek jest mały, a jego mózg plastyczny, więc rehabilitacja daje bardzo dobre efekty, dziecko ma wszelkie szanse na zdrowe, beztroskie dzieciństwo. Ważne, żeby nie marnować czasu, bo to wróg chorego dziecka. Musimy niestrudzenie pracować. Mamy dość sił i energii, lecz leczenie jest bardzo kosztowne i bez pomocy życzliwych ludzi nie jesteśmy w stanie sobie poradzić. Nie tracimy nadziei, że Oleksandr stanie na nogi i postawi pierwsze kroki. Prosimy Was o pomoc i wsparcie na tej trudnej drodze!