JAGD to cztery sygnały łowieckie. Do ich zinterperowania zaprosiłam trębacza Emila Miszka, któremu towarzyszą czterej muzycy i współtwórcy kompozycji: Hubert Zemler, Kuba Sokołowski, Miłosz Pękala i Jerzy Rogiewicz. Dzięki Waszej pomocy ich muzyka będzie mogła ukazać się na winylu w oprawie graficznej autorstwa Wojtka Kossa (Full Metal Jacket). W booklecie płyty zamieszczony zostanie esej autorstwa Marceliny Obarskiej.

W kontekście biologicznego przetrwania łowiectwo jest anachronicznym i irracjonalnym performansem okrucieństwa. (...) Próby obrony jego istnienia fundowane są na nikczemnych przesłankach (dokarmiane zwierzęta tworzą nowe populacje, te stają się nadmiarowe i pojawia się uzasadniana ekologicznie potrzeba odstrzału). (...) Sygnały łowieckie to melodie, które towarzyszą pokotowi – ceremonii kończącej polowanie. Ułożone na prawym boku martwe zwierzęta żegnane są przez sygnalistę, a każdemu rodzajowi zwierzyny łownej przypisana jest inna melodia. W JAGD do czynienia mamy z próbą reapropriacji sygnałów łowieckich – ich ponownego zawłaszczenia, uczynienia swoimi, zaanektowania ich do innego terytorium. To jednocześnie próba zwrócenia się ku zwierzętom poprzez symboliczną kradzież znaków. Gest płochy, choć znaczący, bo fundujący muzykę, która – przetwarzając i zniekształcając sygnały łowieckie – jest w swojej substancji antyłowiecka.

(fragmenty eseju Marceliny Obarskiej)