Chcę, aby moja przyjaciółka mogła cieszyć się życiem, które dostała!

Witajcie!

Nazywam się Katarzyna Brzozowska. Moja przyjaciółka Renata Mroczko ma 42 lata. Od 12 lat zmaga się z chorobą, która wywróciła jej świat o 180 stopni, a jest nią STWARDNIENIE ZANIKOWE BOCZNE ( SLA).

Nigdy bym nie pomyślała, że coś takiego spotka bliską mi osobę. Zanim Renia zachorowała, byłyśmy zwykłymi koleżankami z pracy. Jednak gdy 9 lat temu ją odwiedziłam, postanowiłam, że będę do Niej przyjeżdżać i pomagać w każdy możliwy sposób. Z czasem stała mi się osobą bardzo bliską - przyjaciółką.

Renia miała normalne życie, cudownego męża, wymarzonego syna i ukochaną córeczkę w drodze. W 2007 roku pod koniec 3. trymestru ciąży zauważyła osłabienie siły kończyn dolnych z silnymi bólami w zakresie pachwin. W ciągu kilku miesięcy dołączyło uczucie osłabienia siły mięśniowej tułowia oraz obu rąk. Od tego czasu objawy postępowały.

Z każdym miesiącem, tygodniem, a nawet dniem czuła się coraz słabsza. Dzień, w którym pierwszy raz upadła z powodu braku siły w nogach zapamiętamy do końca życia. Potem niestety pogarszało się dość szybko. Poruszanie się po domu podpierając się o ściany, na wózku inwalidzkim, aż w końcu została przybita do łóżka.

Jest osobą leżącą od ponad 7 lat. Od 2014 roku jest podłączona do respiratora oraz jest karmiona przez sondę ( PEG) bezpośrednio do żołądka. Jest w 100 % zależna od osób opiekujących się Nią.

Bezradność w walce z chorobą odebrała Reni nieraz radość z życia. Zamiast prowadzić zwykłe, szczęśliwe życie, spędzała mnóstwo czasu u lekarzy, w szpitalach. Jej największym marzeniem przez te wszystkie lata było, by po prostu przytulić swoje dzieci, brać czynny udział w ich wychowaniu, robić po prostu to co każda młoda mama. Codzienna normalność: obowiązki domowe, praca, spotkania z przyjaciółmi – dla większości ludzi to nic nadzwyczajnego, ale dla Niej takie rzeczy są w sferze marzeń.

Renia jest świadoma swojej choroby, chce jednak żyć z uśmiechem na twarzy. Docenia najmniejsze drobiazgi szeroko się uśmiechając.

Dlatego zwracam się z uprzejmą prośbą o pomoc w zbiórce pieniędzy, które ułatwią Reni codziennie funkcjonowanie.

Dzięki zebranym funduszom będziemy mogli:

1. Wyremontować łazienkę ( wstawienie wygodnej wanny, zamiast aktualnego prysznica, który zmusza nas do kąpania Reni przy użyciu misek).

2. Poszerzyć wyjazd na ogródek, zrobić wygodny podjazd ( aktualnie Renia spędza 99% czasu w mieszkaniu).

3. Zakupić komunikator (System Sensor Pic, komunikacja alternatywna, komunikator mowy), dzięki któremu Renia będzie mogła przelewać swoje myśli na tekst ( aktualnie porozumiewamy się dzięki alfabetowi na kartce, składamy wyrazy z pojedynczych liter, co zajmuje nam dużo czasu)

Tak porozumiewamy się na co dzień.

Renia miała przez kilka tygodni na próbę taki komunikator - świetnie się sprawdził!

Wiemy, że SLA jest na razie chorobą nieuleczalną. Jednak dla nas to nie oznacza, że mamy spuścić głowy i przestać walczyć. Dlatego w imieniu swoim, Reni oraz jej rodziny bardzo prosimy o pomoc w zbiórce pieniędzy, które pozwolą nam bardzo poprawić komfort codziennego funkcjonowania.

Za każdą wpłatę oraz udostępnienie tej zbiórki z całego serca dziękuję.

Pozdrawiam,

Katarzyna Brzozowska.