Życie nie zawsze układa się tak jak to sobie zaplanujemy. Niektórzy rozpoczynają swoją wędrówkę po tej ziemi z olbrzymim falstartem. Gabrysia urodziła się w 24/25 tygodniu ciąży. Ważyła tyle co torebka cukru pudru tj. 500g i otrzymała 1/10 punktów w skali Apgar. To, że żyje to jest pierwszy cud, który nas spotkał. To, że lekarze mylili się dając jej małe szanse na przeżycie, a ona swoją zadziornością i uporem raczyła ich o tym przekonać to drugi cud. Trzeci jest taki, że wbrew rokowaniom Gabrysia czyni postępy. Są one powolne, często po kroku w przód nastepuja dwa w tył, ale uparcie idzie do przodu. Miała być dzieckiem leżącym, porażonym, być może gluchoniewidomym. Na szczęście nie wszystko się sprawdziło. Gabrysia jest niewidomą, ma padaczkę i nadciśnienie wrotne, a także niepełnosprawność intelektualna stopnia umiarkowanego. Wymaga wsparcia i obecności drugiego człowieka w codziennych czynnościach. Uczy się stopniowo nowych rzeczy, a celem jest jak największą samodzielność. Do tego potrzebuje intensywnej, wielospecjalistycznej rehabilitacji zarówno stacjonarnej, jak i turnusowej. Potrzebuję pracy logopedycznej, neurologopedycznej, rehabilitacji I zajęć SI, a także ostwopatii i zajęć ogólnorozwojowych. Bez tego nie ruszymy dalej, utkniemy w miejscu, a ta wizja nas przeraża. Dlatego bardzo prosimy o wsparcie Gabrysi. Czekają nas poza zimowym turnusem prawdopodobniej jeszcze dwa inne turnusy, do tego rehabilitacja stacjonarna. Nie przechodź obojętnie, podaj nam pomocna dłoń.