Nasza sunieczka. Mała kruszynka, na której delikatnym ciałku można wyczuć każdą kość. Rzekomo zarówno ona, jak i jej psi kompan mieli raka... Rzekomo były leczone... On już nie dożył ratunku. "Opiekunowie" poddali go błyskawicznej eutanazji kiedy dowiedzieli się o naszym zainteresowaniu sprawą, nim zdażyliśmy go zobaczyć. Po fakcie okazało się, że w momencie eutanazji nie miał tkanki tłuszczowej i mięśniowej. Nie mógł już ustać na nogach. Zdążyliśmy tylko do niej... Badanie suni u weterynarza i powtórka: brak wyczuwalnej tkanki tłuszczowej, wystające żebra... Ona jednak reagowała na otoczenie... Jej psi przyjaciel już nie miał siły. Sunia po odebraniu rzucała się na jedzenie, jakby nigdy wcześniej nie jadła. Badanie nie wykazało żadnej choroby, tylko skrajne zagłodzenie. Nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić, przez co przeszedł jej psi kompan. Wolimy skupić się juz na uszczęśliwieniu ocalałej suni. Co powodowało "opiekunami"? Nigdy się nie dowiemy. Nie ma jak wyłuskać prawdy ze steku ich kłamstw. Ludzie jak wielu innych na ulicach... Gdyby nie drastyczny stan psów, nikt nie domyśliłby się, że za drzwiami tego domu ma miejsce piekło. Prosimy o wsparcie nowego życia naszej suni. Musimy opłacić faktury u weterynarza i zapewnić jej - tym razem już wystarczającą ilość karmy, by nigdy więcej nie poczuła głodu.