Kochani!

13 sierpnia, po wielu dniach bezsilności i mojej nieustępliwej walki o to, by uratować Miola, wreszcie jeden sąsiad zlitował się i pomógł mi ją złapać. To było ogromne cierpienie patrzeć, jak kotka gaśnie w oczach, a ja odbijałam się od murów obojętności. Gdyby nie mój upór, nie wiem jak długo Miola jeszcze musiałaby tak cierpieć… W końcu sprytem udało się ją złapać w siatkę na motyle i wsadzić do transportera – tego samego, który dzięki Wam został kiedyś kupiony dla Gity.

Już wtedy wiedziałam w sercu, że Miola przegrywa tę walkę. Była tak wyczerpana, że nie miała nawet siły na reakcję. Miała ranę w pachwinie, łapka w ciągu zaledwie dwóch godzin spuchła i bardzo ją bolała. Nie przyjmowała antybiotyku, nawet tego sprowadzonego z Polski. Weterynarz z Barcelony po obejrzeniu zdjęć powiedziała wprost – to wygląda źle, to może być nowotwór i trzeba ją zabrać do kliniki. I miała rację… Rak był już w łapce i płucach.

Mogliśmy zrobić tylko jedno – pomóc jej odejść bez bólu. 14 sierpnia Miola zasnęła spokojnie. Teraz biega wolna, za Tęczowym Mostem .

Miola miała około 10 lat. Całe życie spędziła na ulicy. Na szczęście nie odeszła tam – w samotności i cierpieniu. Odeszła otoczona troską, z godnością, w miłości.

Ja sama zebrałam siły po tej walce i walczę dalej… bo się nie poddam, mimo że tutaj nie mam już żadnego wsparcia, zostałam sama na polu walki ale póki starczy mi sił – będę dla nich.

Teraz walczę o zdrowie Misia (jego oczka) i napełnienie kocich brzuszków, które przecież nie znikną .. Timmi, Misiu, Turysta i kocie „duszki” które przychodzą nocą: Mefisto, Negruś, Marley, Burasek i Zajączek. 

Wrzucam zaległe faktury za jedzenie dla kotków. Część rzeczy jest opłacane przeze mnie i część przez Darczyńcę, który pragnie pozostać anonimowy a też wspiera moich podopiecznych. Przyznaje, że przez upał nie miałam siły na to bo biegałam po 3-4 na dzień również zmieniając wodę dla bezdomniaczków i ptaków. Obiecuję że będę na bieżąco wrzucać aktualizację./ Aga

Bardzo dziękujemy za Wasze wsparcie Kasia i Aga