To już rok razem.

Dokładnie 19.03.2022 rozpoczęła się nowa epoka w działaniu oddolnej, samozwańczej inicjatywy koleżeńskiej jaką od pierwszych chwil były Graty na Ratunek. Od tego dnia w naszym równaniu zniknęła jedna niewiadoma nazywająca się "czym my pojedziemy, czym my to wszystko dowieziemy tym razwm, czym zabierzemy tych wszystkich ludzi".

Busik już w drodze powrotnej z malutkiej miejscowości, w której dobiliśmy targu, zdążył przewieźć kilka mebli potrzebnych w punkcie pomocy rodzinom uchodźczym. Bo było po drodze, więc czemu ma być kurs na pusto?

Od tamtego dnia Teciak przejechał kilkadziesiąt tysięcy kilometrów, pomógł setkom osób, dostarczył tony pomocy humanitarnej, uratował sporo zwierzaków, przyniósł radosc i nadzieję.

W ciągu tego roku padło mu sprzęgło, linka gazu, raz prawie wypadł mu silnik, bo na dziurach pękła łapa, a i tak przejechał w ten sposób ponad 1000 km, padła stacyjka, przetarły się przewody od alternatora, naprawiliśmy mu opuszczanie szyb, naprawiliśmy skrzynię biegów, załataliśmy wyciek z układu chłodniczego, dostał nową przednią szybę, nowy rząd foteli, dostał też dużo miłości i spory wycisk.

No i raz ktoś mu pociął wszystkie opony ale wasze wsparcie postawiło go niemal ld razu na nowe koła ❤️

Dziś ponownie ruszył w drogę. A ja właśnie odebrałam wycenę OC na kolejny rok i myślałam, że może by tak zatrzymać go na dłuższy serwis, w końcu jest wiele nowszych busów gotowych do wożenia humanitarki, takich, które mają więcej mocy, klimatyzację, fajne nagłośnienie, może nawet wygodniejsze fotele... Zawsze, gdy tak myślę, pojawia się ktoś, kto dzwoni i mówi "ratunku, potrzebujemy Teciaka".

I mimo, że ten busik nie jest tak na 100% niezawodny i zawsze muszę mówić "poczekajcie, zejdę pod blok sprawdzić, czy on się zgadza", to większość osób i tak wskakuje za kółko.