Dzisiaj imininy Stanisława. Wszystkiego najlepszego kochany braciszku, zdrowia, zdrowia i jeszcze raz zdrowia nasz waleczny WOJOWNIKU, jak mówi do Ciebie lekarz. Dziękuje wszystkim za dotychczasowe wsparcie, za każdą złotówkę i modlitwy.

Zwracam się do wszystkich osób wrażliwych na ludzki los, o ogromnych sercach, proszę o wsparcie dla mojego brata Stanisława w tych trudnych i bolesnych chwilach. Nowotwór złośliwy prostaty z przerzutami do kości, otrzewnej, zaotrzewnej , kręgosłupa, miednicy i węzłów chłonnych. Lekarze nie dają już nawet nadziei. Została już nie walka z rakiem, ale z cierpieniem i straszny ból, rozrywajacy kości. "BEZ WIARY POTYKAMY SIE o ŹDŻBŁO TRAWY, Z WIARĄ PRZENOSIMY GÓRY". , w tej chwili już nie wstaje, zostało leczenie paliatywne, hospicjum domowe - ciągłe wymioty i ból, na który już morfina nawet nie działa. Rodzina bardzo się stara, aby mógł godnie przejść tą trudną drogę. Prawe płuco nie pracuje, zapalenie płuc, nerki odmawiaja posłuszeństwa. Doszły odleżyny, mimo troskliwej opieki. Jeżeli możecie , prosze o jakiekolwiek wpłaty, kto nie może, proszę o udostepnianie i modlitwe. Brat kocha las, który był jego żywicielem, śni, że zbiera grzyby, jagody. Marzy, aby chociaż jeden raz mógł zobaczyć ukochany las - oczywiście na wózku. Wiecie, jak to jest we wsiach poPGR-wskich, nie było pracy, ludzie zarabiali w lesie na grzybach i jagodach. Brat był sołtysem przez trzy kadencje, teraz jego dochód to 260 zł zasiłku, może ktos niedowierzać, ale taka jest prawda i i jak tu życ. Leki, plastry, opatrunki, pieluchy, podkłady, środki higieniczne, - kto miał chorego w rodzini, wie ile to kosztuje . Z góry wszystkim Darczyńcom bardzo gorąco dziękuje w imieniu swoim i brata.

Kiedy jest się długo pozbawionym radości, już się przestaje jej spodziewać i pragnąć, a kiedy niespodziewanie zastuka do naszych drzwi, otwieramy je ze strachem, czy nie jest zamaskowanym cierpieniem.

Stasiu, tak dzielnie walczyłes, gdziekolwiek Jestes -. Dziękuje za Twoj ostatni , wspaniały taniec - kocham Cie braciszku i juz tęsknie

.

Nie zdążyliśmy Ci pmóc, - 16.V. nam Ciebie zabrał. Wierzę, że tam na górze będziesz zbierał swoje ukochane grzybki i nic nie będzie Ciebie już bolało. Do zobaczenia po tamtej stronie. Bardzo wszystkim dziękujemy za wsparcie i bycie z nami w tych trudnych chwilach.