Dlaczego złe rzeczy przytrafiają się dobrym ludziom?

Ile może zmienić jedna chwila? Okazuje się, że wszystko. Przekonaliśmy się o tym my – rodzina i przyjaciele Agnieszki. Niefortunne potknięcie i upadek na schodach, niefortunne uderzenie w tył głowy przekreśliły plany, zweryfikowały system wartości i zmieniły nasze marzenia. Aga – ta spokojna, cicha Aga – w jednej chwili stała się bohaterką naszego każdego dnia. Czy przeżyje? Czy odzyska przytomność? Czy będzie samodzielnie oddychać? Czy reaguje na głosy najbliższych? Czy poruszyła palcem, stopą? Tak wyglądają nasze rozmowy od 22 sierpnia – dnia wypadku Agnieszki.

Kim jest Aga? Wielu z nas dowiedziało się tego, kim jest, właśnie w ostatnim miesiącu. To żona z poświęceniem opiekująca się chorym na Parkinsona mężem. To czuła opiekunka swojej chorej na zwyrodnienie plamki żółtej matki. To kochająca mama i świeżo upieczona babcia Krystianka. To cierpliwa nauczycielka klas 1-3. To przyjaciółka „do tańca i do różańca”, taka, która zawsze wysłucha, która wesprze, która jest naszym głosem rozsądku, a często i sumienia.

Stan Agnieszki w Szpitalu Czerniakowskim w Warszawie od początku zakwalifikowany był jako ciężki. W dniu wypadku wykonano tomografię, która wykazała obecność krwiaków śródmózgowych i przymózgowych. Z uwagi na postępujący obrzęk mózgu podjęto decyzję o natychmiastowej operacji i przewiezieniu Agnieszki do Państwowego Instytutu Medycznego MSWiA. W trakcie operacji ewakuowano krwiaka podtwardówkowego i śródmózgowego prawej okolicy czołowej mózgu. Po operacji stan Agi pozostawał jednak ciężki. Podjęto decyzję o wykonaniu przezskórnej tracheotomii. Po ustabilizowaniu Agnieszka została przewieziona do szpitala macierzystego.

Jaki jest obecny stan Agi? Pozostaje półprzytomna. Rozpoznaje bliskich jej ludzi. Próbuje porozumiewać się mruganiem, delikatnie ściska dłoń na prośbę rozmówcy. Lewe kończyny nie wykazują symptomów ruchu. Przed nią długa droga rehabilitacji. Trudno przewidzieć, jak długa. Na pewno jednak niezwykle kosztowna. Zwracamy się więc do ludzi dobrej woli o pomoc. Liczy się każda wpłata. Pomóżcie nam przywrócić uśmiech na twarzy Agi. Może dzięki Waszemu darowi serca usłyszymy jeszcze kiedyś przecudny śpiew Agnieszki. A ona tak kochała śpiewać!

Rodzina i przyjaciele Agnieszki