Marysia urodziła się w 25. tygodniu ciąży. Była maleńka, jak okruszek, a ja dopiero wtedy zrozumiałam, co to tak naprawdę jest strach o życie najbliższej ci osoby. Przez trzy miesiące córeczka przebywała w szpitalu, walcząc o każdą chwilę tu, na świecie. Mimo wszystkiego, co przeszła do tej pory potrafi się szczerze uśmiechać i tym uśmiechem rozjaśnia każdy dzień. Niestety Marysia potrzebuje nie tylko rehabilitacji, ale i profesjonalnego sprzętu. Wydatki związane z leczeniem córki są na tyle duże, że nie na wszystko starcza. Tak bardzo chciałabym przychylić jej nieba, ale sama nie dam rady...

1 stycznia 2013 – tego dnia urodziła się Marysia. Nowy Rok rozpoczął się od strachu o jej życie. Ważyła zaledwie 800 gramów – mniej niż jej pierwszy pluszowy miś. Jeszcze w szpitalu zdiagnozowano: encefalopatię okołoporodową (skrajne wcześniactwo i niedotlenienie wewnątrzmaciczne), zapalenie płuc, niedrożność przewodu pokarmowego, niedokrwistość wcześniaczą, niedoczynność tarczycy…



Walczyła z wieloma groźnymi przeciwnikami. Przeszła kilka poważnych operacji. W szpitalu spędziłyśmy 3 długie miesiące… Córeczka okazała wielką wojowniczką, która z całych sił pragnie żyć, a my robimy wszystko, aby w przyszłości miała szansę na samodzielność!