Leczenie i rehabilitacja mojej mamy Magdy.

Magda jest mamą i od 4 miesięcy babcią, kobietą która jeszcze do niedawna miała mnóstwo planów i sił do ich realizacji. Wszystko legło w gruzach.

Nasze życie zmieniło się w dramat 11 września 2023r. Po udarze niedokrwiennym lewej półkuli móżdżku, który mama przeszła w 2018 roku, była pod stałą opieką lekarza, dlatego też nic nie wskazywało na to co miało się wydarzyć. Tego dnia, mama narzekała na silne bóle głowy, wieczorem doszły wymioty i utrata przytomności. Po wezwaniu karetki pogotowia, zabrano mamę w stanie ciężkim do szpitala w Sztumie, skąd natychmiast została przetransportowana do Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku, gdzie zaczęła się walka o jej życie… Na oddział została przyjęta po zabiegu embolizacji pękniętego tętniaka tętnicy łączącej przedniej. Po badaniu TK, stwierdzono krwawienie podpajęczynkowe. Została wprowadzona w stan śpiączki farmakologicznej. Po dwóch tygodniach pobytu w UCK zaczęto wybudzanie. Z mamą nie było żadnego kontaktu, po wielu badaniach stwierdzono niedowład lewostronny. Na oddziale intensywnej terapii medycznej przeprowadzony został zabieg tracheotomii. 29 września 2023r, mamę ponownie przewieziono do szpitala w Sztumie, na oddział neurologii, na którym przebywała do 23 października 2023r. Następnie 27 października 2023r., została przyjęta do szpitala rehabilitacyjnego JANTAR, gdzie po dobie pobytu wypisano ją do domu, twierdząc, że pacjentka nie współpracowała na zabiegach, gdyż z mamą nie ma jako takiego kontaktu, porozumiewa się za pomocą gestów, mówi niewiele. W następnym tygodniu zadzwonił lekarz prowadzący mamę i tłumaczył, że do takiej sytuacji w ogóle nie powinno dojść, po czym zapewnił o ponownym przyjęciu, wyznaczając termin na 3 listopada 2023r. Przed nami jeszcze długa droga, aby mogła wrócić do pełnej sprawności. Potrzebna jest długotrwała rehabilitacja, jak i samo leczenie, dlatego w tym miejscu zwracam się do Was – ludzi o dobrym sercu o wsparcie. Sama nie jestem w stanie NIC – Z WAMI MOGĘ przywrócić zdrowie mamie i oglądać na jej twarzy uśmiech, kiedy będzie robiła każdy, najmniejszy postęp.

Na bieżąco, będę edytować opis. Pozdrawiam wszystkich dobrych ludzi!