XVIII KWESTA NA RENOWACJĘ ZABYTKOWYCH NAGROBKÓW

Toruń 2020

W tym roku zbiórka online 

Dochód ze zbiórki przeznaczamy na renowację najcenniejszych nagrobków na cmentarzu św. Jerzego.

Z funduszy kwesty, organizowanej od 2003 r., odnowiono już ponad 30 pomników.

Cel tegorocznej kwesty

Nagrobek Familii Landgraf  

Rodzina Landgrafów pochodziła z powiatu wągrowieckiego prowincji poznańskiej, do Torunia przybyli w XIX i na początku XX wieku, część z nich opuściła miasto po decyzji traktatu wersalskiego o powrocie Torunia do niepodległej Polski. Landgrafowie należeli do znanych ewangelików, którzy wspomagali tutejszy zbór dzięki dochodom z kapitału kupieckiego i rentierskiego. Zamieszkiwali Śródmieście, Mokre i Przedmieście Bydgoskie. W kwaterze spoczywa Friedrich Landgraf i Ida Landgraf z domu Frenzel, którzy zmarli w latach 1907 i 1909.

Pochówek rodziny Landgraf upamiętnia jeden z niewielu zachowanych na cmentarzu św. Jerzego dużych nagrobków architektonicznych. Autorem projektu pomnika, który powstał w 1912 roku, jest ceniony bydgoski architekt Alfred Schleusener. Mimo znacznej degradacji zabytku do dziś czytelna jest jego harmonijna kompozycja, rozmach założenia i wyrafinowana forma detalu. W centralnej części nagrobka zwieńczonego frontonem wspartym na doryckich kolumnach znajdowała się niezachowana płyta inskrypcyjna.

Ile udało nam się zebrać w roku ubiegłym i na co przeznaczyliśmy pieniądze?

W ubiegłym roku udało się zebrać rekordową sumę ponad 23,5 tys. zł, a wciągu minionych lat już ponad 220 tys. zł. Umożliwiło to odnowienie i otoczenie opieką ponad 30 pomników - pojedynczych i w kwaterach zbiorowych. Staraniem miasta w ostatnich latach zostały też utwardzone alejki cmentarne i wyremontowane ogrodzenie od strony ul. Gałczyńskiego.

Zeszłoroczna kwesta pozwoliła na odrestaurowanie nagrobka Stanisława Arkusiewicza (1869-1937), Sędziego Sądu Administracyjnego w międzywojennym Toruniu oraz dokończenie renowacji pomników: Franciszka Kruszelnickiego (1859 - 1934), prawnika, sędziego, teoretyka postępowania cywilnego i nagrobka Heliodora Marjana Barałkiewicza – należącego do rzadkich już typów mogił dziecięcych z początku dwudziestolecia międzywojennego, z charakterystyczną bryłą elementową i unikatowym rzemiosłem artystycznym.