Opis zrzutki

-> At the bottom of the page (on the right side) you can switch the language to English!

Cześć!

O CO CHODZI?

Po 5 tygodniach zdjęć zbieramy na dokończenie filmu dokumentalnego o chińskich fabrykach mączki rybnej, które eksploatują gambijskie wybrzeże, zanieczyszczają środowisko i zaburzają lokalną gospodarkę. Popularna ryba bonga, zamiast trafiać na gambijskie stoły, jest mielona i eksportowana jest do Europy i Chin jako karma dla zwierząt.

NASZA PODRÓŻ W GŁĄB

Gambijczycy zawsze się uśmiechają, jednak ich wrodzony optymizm blednie w zetknięciu z zachodnim koncumpcjonizmem, wyzyskiem, zanieczyszczeniem środowiska i brakiem środków do życia. W Afryce Zachodniej spędziłyśmy ponad miesiąc. Produkcja filmu dokumentalnego wymagała od nas dokładnego wejścia w teren. Mamy za sobą niezliczone godziny intymnych rozmów, długie tygodnie w portach rybackich, doświadczenie krzepiące ale też wiele trudnych momentów, które postawiły przed nami wyzwania. Przede wszystkim, spotkałyśmy wielu ciepłych ludzi, którzy okazali nam ogromną ilość wsparcia i pozwolili wejść w ich świat, zetknąć się z prywatnym doświadczeniem i codziennym życiem w gambijskiej rzeczywistości. Jesteśmy pod ogromnym wrażeniem tego, jak bardzo nasi bohaterowie się otworzyli, z jaką dokładnością przedstawili nam historię, która budzi w nich lęk i frustrację.

OSTATNIA PROSTA!

Po długiej i owocnej podróży do Gambii, jesteśmy na ostatniej prostej do osiągnięcia celu, jakim jest nagłośnienie problemu. Do skończenia projektu brakuje nam montażu i postprodukcji. W realizację filmu zaangażowało się wiele osób: z branży filmowej, tłumaczy, aktywistów i ekspertów z różnych dziedzin. Czujemy się zobowiązane w stosunku do samych siebie, ale przede wszystkim wobec Gambijczyków, aby dokończyć nasz projekt. Konkretnie zbieramy na:

- montaż

- korekcję barwną

- udźwiękowienie

- tłumaczenia i przygotowanie napisów

- oprawę graficzną

- promocję filmu

Chcemy pokazać Wam film o problemie, o którym nasi bohaterowie sami nie mogą opowiedzieć światu.

CZY KTOŚ KIEDYŚ SŁYSZAŁ O GAMBII?

Gambia to wyjątkowo jaskrawy przykład wyzysku zachodniego wybrzeża Afryki. Jako najmniejszy kraj Afryki i jeden z najbiedniejszych, którego populacja liczy zaledwie 2 miliony mieszkańców, szczególnie odczuwa skutki ingerencji Zachodu i Chin. Swoją wolność spod jarzma kolonializmu Gambia uzyskała najpóźniej i nie cieszyła się nią zbyt długo. 20-letnia dyktatura tyrana Yahya Jammeh pozostawiła niezagojone jeszcze rany. Choć w 2017 r. powiał wiatr długo wyczekiwanej demokracji, Gambijczycy nadal czekają na realne zmiany. Chińskie fabryki mączki rybnej, które eksploatują zasoby morskie i bezkarnie zanieczyszczają ocean, choć powstały za rządów dyktatora, są równie silnie wspierane przez nowy rząd. Właściciele fabryk obiecali mieszkańcom wiele dobrego: setki miejsc pracy, nowe drogi, szeroko pojęty rozwój. Żadna z tych obietnic nie została spełniona. Fabryki przyniosły za to podziały społeczne i widmo niedożywienia.

Śpiewa o tym w języku Mandinka ST - popuarny gambjski raper. W swojej artystycznej krytyce, zarysowując kontekst biedy i migracji, nie pomija chińskiej fabryki w Gunjur. ST również wspiera nasz projekt.

CHIŃSKIE FABRYKI

Większość ryb bonga – podstawowego jak dotąd źródła białka – trafia teraz do fabryk. Przez to ich dostępność na lokalnym rynku jest coraz mniejsza, a ceny ryb idą w górę. Trzeba przy tym pamiętać, że nielicznych stać na mięso, a warzywa i owoce też bywają zbyt drogie dla przeciętnego mieszkańca wsi.

Dodatkowo fabryki zanieczyszczają środowisko w zupełnie niekontrolowany sposób (wpuszczają do oceanu ścieki i emitują toksyczne gazy), co nie tylko oddziałuje na środowisko ale zagraża zdrowiu i życiu mieszkańców, których dostęp do opieki medycznej jest bardzo ograniczony. Fabryki zawłaszczają również ziemię i zagrażają sektorowi turystyki, który generuje aż 30% PKB kraju.

Rybołówstwo to jedyne źródło utrzymania dla wielu Gambijczyków, których dochód szacuje się na zaledwie 2 dolary dziennie. Zatrudnienie w całym sektorze tradycyjnego rybołówstwa: od rybaków po kobiety wędzące ryby i sprzedających je na targu stoi pod znakiem zapytania.

MĄCZKA RYBNA – z czym to się je?

Mączka rybna może brzmieć tajemniczo, ale to po prostu sproszkowana ryba, która stanowi bardzo bogate źródło białka. Do wyprodukowania 1 kg mączki, potrzeba 5 kg świeżych ryb. Mączkę wytwarza się z odpadów, niejadalnych części ryby – niestety chińskie fabryki w Gambii wykorzystują całą, świeżą rybę, pozostawiając mieszkańcom mały procent dostępnych zasobów wybrzeża. Mączka wyprodukowana z gambjskich ryb trafia do Europy i Chin, gdzie stanowi karmę dla zwierząt hodowlanych (szczególnie świń). Swoją drogę najczęściej kończy na stołach konsumentów z Europy. Stosuje się ją również jako pokarm dla ryb hodowlanych w Chinach, które często eksportuje się do Afryki Zachodniej i sprzedaje mieszkańcom po wyższej niż rynkowa cenie.

Opracowany przez Greenpeace raport jasno stanowi, że produkcja mączki rybnej stoi w sprzeczności z koncepcją zrównoważonego rozwoju. Tzw. overfishing, czyli niczym nieograniczony połów, zaburza działanie ekostytemów oceanicznych i skutkuje migracją ryb – czego efektem jest ich brak w dostępnej dla rybaków odległości od brzegu.

DLACZEGO TO TAKIE WAŻNE

Film realizowany jest we współpracy z organizacją Minority Rights Group, działającą na rzecz grup mniejszościowych i praw człowieka na całym świecie. W dobie ksenofobicznych i rasistowskich ataków w Europie, szczególnie ważne jest, aby pochylić się nad przyczynami migracji, zobaczyć, co jest po drugiej stronie Morza Śródziemnego. Zrozumieć mechanizmy, które powodują, że Afrykańczycy decydują się na podróż do Europy, często ryzykowną i bardzo niebezpieczną.

NASI BOHATEROWIE

Paul.

Kryje w sobie historię bardzo trudnej drogi. Ucieczki i powrotu, migracji, której ciężar wciąż nosi na swoich barkach.

Abou.

Rybak z miejscowości Bakau. Choć miasto jest wolne od chińskich fabryk, ich działalność jest tutaj silnie odczuwalna. Abou co noc widzi chińskie statki na oceanie, również za dnia, kiedy wypływa na morze swoją małą, drewnianą łodzią. Wrze w nim frustracja i obawa.

Mariama.

Jak wiele innych kobiet żyje z wędzenia i sprzedaży ryb. To bardzo wyczerpująca praca. Godziny wyczekiwania na łódź w pełnym słońcu, dźwiganie ciężkich wiader, długotrwałe wędzenie i wdychanie dymu. Mariama jest świadomą problemów aktywistką. Uświadamia tych, którzy patrzą tylko krótkowzrocznie.

 

POZNAJMY SIĘ

Gosia Juszczak – reżyserka filmów dokumentalnych, dziennikarka, fotografka, tłumaczka, była obserwatorka praw człowieka na Okupowanych Terytoriach Palestyńskich

Emilia Pluskota – antropolożka kultury, fotografka, ekspertka od kultury Gambii. Zainteresowana szczególnie problematyką Afryki Zachodniej, w której regularnie prowadzi badania terenowe.

Filip Drożdż – wielokrotnie nagradzany autor zdjęć filmowych, operator kamery

Igor Kłaczyński – dźwiękowiec, twórca muzyki filmowej, członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich

Mustapha Manneh – fixer i tłumacz. Gambijski dziennikarz i aktywista środowiskowy. Koordynator „Their Voice Must Be Heard”, stowarzyszenia przeicwdziałającego degradacji środowiska. Współpracuje z międzynarodowymi mediami, np. The Guardian

WSPIERAJĄ NAS