EWA JEST ABSOLWENTKĄ NASZEGO LICEUM (II LO W ZABRZU). JAKO NAUCZYCIELE I WYCHOWAWCY PROSIMY O ŻYCZLIWĄ LEKTURĘ I POMOC:

Szanowni Państwo, nazywam się Ewa, mam 32 lata, mieszkam w Gliwicach, jestem chora

na niesklasyfikowany rodzaj postępującego zaniku mięśni (nie zdiagnozowano drugiego takiego przypadku na świecie jak mój). Przestałam chodzić w wieku 10 lat.

Moja mama wychowywała mnie sama i zawsze same dawałyśmy sobie radę. Mama wpoiła we mnie wiarę, że choroba jest częścią życia, że spotkać może absolutnie każdego, ale życie z nią nie musi być wcale gorsze i mniej wartościowe... Jest po prostu inne.

Postawiłam sobie za cel, że będę żyć normalnie. Po wielu trudach i porażkach udało się udowodnić, że z genetyczną chorobą też da się coś osiągnąć, bo wystawiam obrazy, pracuję jako konsultant ds. handlowych i personalnych w Agencji Pośrednictwa Pracy Tymczasowej.

Niestety, w lipcu 2016 roku u mojej Mamy zdiagnozowano złośliwy nowotwór. Operacja i chemioterapia pozbawiły ją siły do opiekowania się mną. Przed nami jeszcze długa droga: chemioterapia i naświetlania. Teraz ja muszę nas uratować.

Problem z mieszkaniem: W naszym mieszkaniu (37 m) nie ma centralnego ogrzewania. Grzejemy za pomocą „kozy” na węgiel, po który Mama schodzi do piwnicy, co w obecnej sytuacji jest dla niej wielkim wysiłkiem. Podobnie korzystanie z ciasnej łazienki jest teraz nie lada wyczynem.

Do wyjścia na „wolność”, dzieli mnie kilka schodów, które stały się teraz przeszkodą nie do pokonania - Mama nie ma siły wciągać mnie po nich na wózku. Sąsiedzi nie pozwalają mi pod żadnym pozorem stawiać mojego wózka elektrycznego na korytarzu, przez co od lat stoi zupełnie bezużyteczny w piwnicy.

Dlaczego tak bardzo zależy mi na nowym mieszkaniu?

Budynek jest stawiany z myślą o osobach niepełnosprawnych, więc do budynku nie będzie schodów ani progu, wewnątrz będzie duża winda. Mieszkanie będzie miało schowek na wózek! Łazienka będzie większa i już przystosowana, a przede wszystkim będzie centralne ogrzewanie! Z niedużego balkonu też bym się bardzo cieszyła.

Moje marzenie jest tak piękne, że wydaje się nierealne. By je spełnić i umożliwić sobie w miarę normalne życie, robimy wszystko, by kupić przystosowane mieszkanie – cena wynosi 253 920 zł.

Po sprzedaży obecnego mieszkania braknie co najmniej 100 000 zł. Mamy czas do końca tego lata, by uzbierać i wpłacić brakującą kwotę. Niestety, bank odmawia kredytu.

Pozwalam sobie prosić Państwa o pomoc. Zanim mój zanik mięśni mnie pokona, pragnęłabym spędzić resztę życia w przekonaniu, że moja choroba nie obciąża już tak bardzo mamy i może bardziej zatroszczyć się o własne zdrowie. Chciałabym żyć godnie, móc cieszyć się względną wolnością, której nigdy nie miałam i czerpać radość z rzeczy, które dla wielu są oczywiste. Każdemu, kto nam pomoże, będziemy wdzięczne, bo tylko tak potrafimy okazać nasz podziw dla empatii.

Jak można pomóc?

Robiąc przelew na subkonto:

Fundacja Pomocy Osobom Niepełnosprawnym „SŁONECZKO”

Numer konta:

89 8944 0003 0000 2088 2000 0010

kod kraju: PL

Tytuł przelewu: 1038/K (ten dopisek jest konieczny, bo dzięki niemu pieniądze na pewno będą przeznaczone dla mnie).

Być może ktoś z Państwa zainteresuje się moimi obrazami? Jak można je kupić?

http://allegro.pl/show_item.php?item=6753334416

http://allegro.pl/show_item.php?item=6753363276

Z góry dziękuję za wszystko. Ewa

Także my, jako osoby pomagające Ewie, pragniemy podziękować za Państwa serce, Maria Teresa Gorczyca i Halina Binkowska