Marina i Laryska to siostry między którymi jest tylko rok różnicy, obie są z grudnia, ale łączy je też jeszcze coś: wcześniactwo. O ile Marina miała więcej szczęścia bo urodziła się w 33tc rozwija się jak dzieci urodzone o czasie, to Lara miała już go zdecydowanie mniej. Dziękujemy Bogu że żyje, ale dramatyczne decyzje podjęte przez lekarza podczas jej porodu doprowadziły do wylewów w mózgu 3 stopnia, wielokrotnych transfuzji krwi, a w konsekwencji do diagnozy jaką jest Mózgowe Porażenie Dziecięce. Laryska mimo skończonych 14miesiecy nadal nie chodzi, nie raczkuje, gdyby nie sprzęt rehabilitacyjny i pomoc dobroczyńców to oczywiście rehabilitujemy ją tak często jak możemy i korzystamy z pomocy dobrych ludzi jednak wydatki na jej leczenie sprawiają że nie stać nas na inne wydatki. A przy naszej wielodzietnej rodzinie (2+3) jest ich sporo. Jest bardzo ciężko.

Szansą dla nas był żłobek dla starszej Mariny dopóki nie pójdzie do przedszkola, ale jego koszt wynosi miesięcznie z wyżywieniem 1500zł. To dla nas kosmiczna cena. Myśleliśmy, że uda nam się jakoś, rodzice chcieli pomóc, pozatym Mania mimo świetnego rozwoju fizycznego ma duże problemy emocjonalne, jest bardzo wrażliwa na bodźce i kameralny żłobek był dla niej szansą na rozwój społeczeny i kontakt z rówieśnikami, który jest tak ważny dla każdego dziecka, a szczególnie takiego jak ona. Niestety. Po trzech miesiącach gdy Marina już zdarzyła się zaadoptować w żłobku, zyskać sympatię Pań, kiedy ja mogłam w końcu odetchnąć i zająć się zdrowiem, pracą, rehabilitacją Lary nadeszły ciemne chmury. 😢

Mąż zmienił prace nie jest już tak dobrze płatna. Ja rozchorowałam się zdiagnozowano u mnie problemy z hormonami, zakrzepice, i depresję. Schudłam ze stresu a na koniec dostałam porażenia nerwów w prawej dłoni. Do tego u Marinki została zdiagnozowana choroba na tle nerwowym, która w wyniku silnych emocji prowadzi do bezdechu i omdlenia. Nadal jesteśmy pod okiem neurologa aby wykluczyć padaczkę. I wtedy nasza sytuacja finansowa gruchnęła. Musieliśmy zrezygnować ze żłobka.

Jednak Lara jest tą której zdrowie jest najbardziej kruche. Rehabilitacja jest kosztowna, bo ta na NFZ nie wystarczy w drodze do sprawności dziecku po takich przejściach jak Larysa. Lekarze specjaliści, wczesne wspomaganie rozwoju, szukanie terapii i zabiegów, które mogłyby jej pomóc - to jest to czym teraz głównie żyje. W tym wszystkim zapominamy z mężem o sobie i czujemy się coraz słabiej... 😞 Mania bardzo przeżywa brak żłobka. Stałą się bardzo żywiołową łaknącą uwagi dziewczynką, czasem wrecz agresywnie reaguje nie mogąc uregulować emocji. Uważam że to efekt silnych emocji i braku kontaktu z rówieśnikami, a także faktu że w domu główna uwaga siłą rzeczy jest skupiona na Larysce. Mąż pracuje całe dnie. Wspieramy się, bo mamy tylko siebie. Los rozrzucił naszą rodzinę po mapie.

Ostatnie miesiące bardzo nas przybily ale nie tracimy nadziei!

Proszę pomóżcie nam uzbierać pieniądze abyśmy mogli godnie żyć, aby Marina mogła pójść do żłobka, abyśmy mieli więcej czasu i sił na rehabilitowanie Lary aby nie była skaza a na wózek... 😢

Obecnie wynajmujemy mieszkanie, czekamy na lokal od miasta, ale to wszystko trwa. Mamy nadzieję że nie będziemy musieli długo czekać, bo obecnie rachunki nas rujnują.

Jesteśmy dobrymi ludźmi, kochającą się rodziną, którą spotkała lawina wyjątkowo trudnych zdarzeń. Chcemy odbić się od problemów finansowych i zapewnić Marinie opiekę w żłobku dzięki czemu Lara bedzie mogła kontynuować nieprzerwalną rehabilitacje, bo regularność ćwiczeń jest tym co najważniejsze w fizjoterapii.

Wierzymy w Waszą pomoc!

Rozżaleni rodzice wcześniaczek: Mariny i Larysy