Przeraźliwe, rozdzierające serce skomlenie to pierwsza rzecz jaką usłyszałam tamtego dnia. Pies, na co dzień żywiołowy i wesoły w panice wyskoczył z łóżka i zaczął szukać pierwszej lepszej kryjówki. Panika, szok - tego nie da się opisać. Uciekał w takim popłochu, że łapy rozjeżdżały mu się na wszystkie strony. Pierwsze pytanie - przed czym?

Bardzo szybko okazało się, że przed bólem. Trzęsący się, skamlący Nero wcisnął się w róg ściany, za żadne skarby nie chcąc stamtąd wyjść. W całej tej panice dało się zauważyć, że miał problem z ruszaniem głową, więc do weterynarza byliśmy w drodze niecałe dziesięć minut później.

Na pierwszej wizycie lekarz stwierdził, że nic niepokojącego nie widzi, najlepiej byłoby nagrać zachowanie psa i przyjść z takim nagraniem. Okazało się, że nie było potrzebne - ledwie chwilę później sytuacja się powtórzyła, Nero zaczął rozpaczać jakby żywcem obdzierano go ze skóry. Weterynarz uznał, że na karku wyczuwa zesztywniały mięsień, dał leki przeciwbólowe i kazał obserwować psa.

Leki pomagały tylko na chwilę, Nero dalej odmawiał picia i jedzenia, więc skończyło się na kroplówkach i lekach sterydowych.

Druga wizyta, od razu badania krwi pod rentgen, kolejne leki. Kolejne kroplówki, aż rentgen wykazał zwapnienie na kręgosłupie szyjnym, między drugim a trzecim kręgiem. Decyzja? Spróbujemy wyleczyć to lekami, jeżeli się nie uda, konieczna będzie tomografia i operacja.

Cztery dni później wiemy już, że leki nic nie dają - Nero nadal odmawia jedzenia i picia, unika wszelkiego możliwego ruchu i nagle zrywa się skamląc z bólu. Kolejna decyzja - nie możemy czekać i pozwolić aby cierpiał. Na cito załatwiamy tomografię i operację.

Niestety, koszty leczenia, tomografii i operacji przekraczają naszej możliwości - łącznie wychodzi rachunek na blisko pięć tysięcy złotych. Jeżeli ktokolwiek z Was chciałby nas wesprzeć, zarówno ja jak i Nero będziemy dozgonnie wdzięczni. Każda złotówka jest na wagę złota.