Onegdaj miałem niewymowną przyjemność odwiedzić Gambię.

Mały kraj pełen wielu ludzi o wielkich sercach, którzy – sami mając niewiele – podzielą się tym, co mają... Jest to kraina pokoju, tolerancji i uśmiechu. To widać wszędzie.

Nad przepięknym Atlantykiem leży wioska Sambouya (alternatywna pisownia: Samboya).

Jest tam szkoła podstawowa (mundurowa, jak zresztą w całej Gambii), jakiś sklepik i miniaturowy targ. W tejże wiosce pod przewodnictwem alkalo (to taki szef wioski, tyle że szanowany dużo bardziej od sołtysa) lokalna społeczność zakupiła łodzie, by cieszyć się zasobnością przyległych wód w ryby. Niestety, nie wystarczyło już na sieci...

Do najbliższego targu rybnego jest ponad 20 km. Spróbujże, człeku wolny, dowieźć do domu rybę świeżą w trzydziestostopniowym upale. Zwłaszcza bez samochodu...

Ci ludzie nie chcą pieniędzy. Potrzebują sieci.

Rybackich. Porządnych. Mocnych.

By wzbogacić swe posiłki. Bowiem bywa i tak, że całymi miesiącami jedzą ryż z cebulą, bo była susza, a po niej katastroficzne ulewy.

By móc sprzedać ewentualne nadwyżki i rozbudować pękającą w szwach szkołę.

Dla Gambijczyków ta kwota jest wręcz astronomiczna.

Pomóżmy im. Tak po prostu.

Serdeczności

Piotr J. vel Rogro

PS. Dołączam kilka zdjęć. I jeśli kto może, niechże tę zrzutkę rozpropaguje.

Hiena jest prawdziwa, żywa. Krokodyl też. Właśnie wylazł był z bagna. Na drzewie siedzą sępy, a w oceanie łowię właśnie ja...