Pomóż nam uratować historię .Jesteśmy grupą pasjonatów starających się uratować od zapomnienia kilka obiektów Linii Środkowej Odry w Cigacicach ,prowadzimy mały skansen fortyfikacyjny składający się z trzech obiektów o numerach 702,708 i 710. Potrzebujemy teraz i Waszego wsparcia w wypiaskowaniu i przygotowaniu do rewitalizacji największego naszego obiektu jakim jest Bauwerk 702.

Wspierając nasze działania pomagasz nam ratować historię nie robimy tego dla siebie ale dla Ciebie właśnie abyś mógł lub mogła nas odwiedzić i poczuć klimat minionych lat ,wysłuchać niesamowitych opowieści i dotknąć historii.

Linia (Pozycja) Środkowej Odry (niem.Oderstellung) – to zespół około 650 (z planowanych ok. 780) jednokondygnacyjnych żelbetonowych schronów bojowych, obserwacyjnych lub biernych wyposażonych w liczne pancerze forteczne (np. płyty, półkopuły i kopuły pancerne). Zbudowane zostały w latach 1928–1939 z obawy przed atakiem ze strony Wojska Polskiego.Niestety historia potoczyła się inaczej we wrześniu 1939 roku .Jednak same niemieckie fortyfikacje Linia (Pozycja) Środkowej Odry , Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego czy Wału Pomorskiego pozostają dzisiaj niemymi świadkami tamtych lat gdy Polska właśnie miała być tą wielką siłą którą obawiały się Niemcy ( wówczas III Rzesza ) .

Lina Odry obiekt nr. 702. Usytuowany poza główną linią obrony stanowiący fragment głębokiej obrony łuku Ordy w rejonie Cigacic. Obiekt z 1936 roku. Obiekt posiada zewnętrzną strzelnice obrony wejścia też co do zasady masowo stosowaną od 1936 roku. Wszystkie trzy strzelnice obrony wejścia w tym dwie wewnętrzne to masywne o grubości 4 cm płyty obrony wejścia uwzględnione już w katalogu fortecznym. 48P8. Symbol P8 oznacza pancerz wprowadzony do fortyfikacji w 1935 roku. Obiekt posiada dwie zachowane płyty pancerne 7P7 dla osłony MG 08. Tak więc P7 oznacza, że płyty wprowadzono w 1934 roku. W naszym obiekcie 702 jedna z płyt ma sygnaturę z 1934 roku jaki producenta i numer seryjny. A druga z płyt ma już innego producenta i wyższy numer seryjny i jest ona z 1935 roku. Wentylacja w obiekcie w momencie budowy była grawitacyjna i nie uwzględniono aby załoga obiektu musiała by się nią specjalnie zajmować ja to już było rok późnej w 1937 roku kiedy to wprowadzono masowo wentylatory typu HES. Podział obowiązków i zadań taktycznych dla załogi był prosty. 18 miało swoje miejsce do spania w obiekcie. 12 z nich stanowiło drużynę piechoty. Uzbrojona w 1 MG 34 na lawecie polowej oraz w broń osobistą karabiny Mauser 98k i pistolety maszynowe bądź broń krótka. Pozostała 6 żołnierzy zajmowała stanowiska bojowe w dwóch izbach bojowych. Jednak aby obiekt mógł w pełni sprawnie funkcjonować należało by zmniejszyć grupę wypadową nawet o płowe składu do 6 żołnierzy. Tak więc jak by to mogło wyglądać. Przedstawię 3 możliwe warianty. 1: już wspomniany 12 żołnierzy na zewnątrz 6 w obiekcie po 3 na każdą izbę bojową (obserwator, strzelec i amunicyjny). 2: wariant zanim zmodernizowano obiekt o wentylatory Typu HES czyli: 6 żołnierzy w izbach bojowych, 3 w obiekcie przy strzelnicach obrony wejścia i 1 dowódca przy telefonie i rurach głosowych w izbie załogi. Razem 10 żołnierzy w obiekcie 8 na zewnątrz. I pozostaje 3 wariant: po 1937 roku 12 żołnierzy w obiekcie 6 żołnierzy na zewnątrz (3 obsługiwało MG34 na lawecie fortecznej i 3 z Mauserami w ich sąsiedztwie). A dlaczego aż 12 żołnierzy miało by się znajdować po 1937 roku w obiekcie? Już wyjaśniam. Po 1937 zamocowano 3 wentylatory po jednym w izbie bojowej i jeden w izbie załogi. Tak więc obsada pomieszczenia bojowego zwiększa się o 1 osobę która to obsługuje ręcznie wentylator. Natomiast wentylator w izbie załogi jeśli jest taka potrzeba to naprzemiennie obsługują żołnierze dotychczas pilnujący wejść w izbie załogi. Obiekt posiada 5 pomieszczeń. Przedsionek z wyjściem ewakuacyjnym i wnękami na MG34 i amunicję, izbę załogi dla 18 żołnierzy a w niej piec, wentylator, telefon forteczny i rury głosowe do komunikacji z izbami bojowymi. I dwie identyczne izby bojowe z miejscem na wentylator oraz z sporymi wnękami amunicyjnymi. Łączne w obiekcie można było nawet do 100 skrzynek z zataśmowaną amunicją składować w trzech wnękach. Dodatkowo obiekt został wyposażony w czerpnie powietrza nowego typu. Stosowane tylko w 1936 roku. Wyjątkowo na innych odcinkach fortecznych w latach 1935-36. Natomiast już od 1937 wprowadzono nowy system owalnych czerpni. Takowe można oglądać na sąsiednim skansenie w Czerwieńsku.