Zwężenie tętnicy płucnej, skutkuje początkowo unikaniem wysiłku, szybkim oddechem. Z czasem niedotlenienie prowadzi do omdleń. Organizm za wszelką cenę próbuje dostarczyć do mózgu więcej tlenu.

Simon oddycha coraz szybciej a serce też pracuje coraz szybciej, jak przy gigantycznym wysiłku / porównywalnie do pracy serca na siłowni/ tylko trwa to 24 godziny na dobę. W wyniku tego następują nieodwracalne zmiany w budowie serca i przerost mięśnia sercowego. Pies umrze albo z niedotlenienia, albo na zawał.

Jedyna metoda polepszenia jego stanu z ciężkiego na średni, to operacja poszerzania tętnicy płucnej (balonikowanie). Po niej może dożyć do starości.

Nie ma na to lekarstwa. Dostaje lek na spowolnienie akcji serca, ale nic to nie pomaga, jeśli chodzi o niedotlenienie. Jest to ostatni moment na operację. Zmiany w sercu są nieodwracalne i postępują.

Simon po minimalnym wysiłku musi się zatrzymywać i łapie powietrze. Nie biega, nie chce chodzić na spacery. Mdleje przy większym wysiłku, odcina go, dosłownie przewraca się na bok/. Nawet je na raty, odpoczywa w międzyczasie. Kolejny objaw choroby, którego możemy się spodziewać to gromadzenie się wody w żołądku.