Drodzy czŁowieki

Nazywam się Fred 

odkąd pamiętam mieszkam na Grudziądzkiej w Dobrym Mieście. Od małego miałem swojego opiekuna, człowieka który dbał o nas przez cały rok. W zeszłym roku nasz człowiek zachorował i już nie wrócił  zostaliśmy sami mimo że pojawili się nowi to już nie to samo- nie potrafimy im zaufać tak jak ufaliśmy jemu 

Nasz Pan był społecznym opiekunem kotów wolnożyjących, gotował nam zimą, budował nam domki i mimo srogich zim dzięki niemu dawaliśmy radę. Kiedy go zabrakło świat nam się zawalił. 

Codziennie stoję przed blokiem w którym mieszkał, przed drzwiami pod które codziennie go odprowadzałem i czekałem rano aż wyprowadzi swój rower i razem pójdziemy zrobić obchód wszystkich miejsc gdzie bywają moi koci przyjaciele. Siedzę i czekam od tamtego roku, czekam a jego nie ma nie wychodzi  sąsiedzi mówią że umarł. 

Ja zachorowałem, czuje się coraz gorzej ,jestem coraz słabszy. Kiedy codziennie zasypiałem przed drzwiami klatki schodowej na betonowym schodku czekałem żeby zabrał mnie do siebie - przecież robił tak w największe mrozy. Dziś los się odmienił On nie przyszedł ale pojawiła się Ona z wielkim ręcznikiem w który zawinęła mnie i zaniosła do doktorów- a one dały mi zaszczyk w tyłek  mówiły że to dla mojego dobra, że będę zdrowiał. Okazało się , że wypadły mi wszystkie zęby i jestem słaby. Czeka mnie leczenie, muszę stanąć na nogi przed mrozami, żeby mieć siłę przetrwać zimę. Ogrzałem się trochę, ale musiałem wrócić na swoje miejsce. Ona obiecała,że znajdą człowieka, który mnie zabierze i będzie kochał jak ON mój pan. Pomóżcie mi, może nie wyglądam jak Di Caprio, ale jak wyzdrowieje będę piękny jak z reklamy. Uwielbiam się przytulać i kocham ludzi On mnie nauczył miłości do człowieków. Tęsknię za nim bardzo. Czekam dalej może wróci do mnie