Cześć Wszystkim,

Moja historia nie zaczyna się kolorowo. Mam niecałe 3 miesiące, a bagażem doświadczeń przebijam niejednego dorosłego kota.

Urodziłem się najsłabszy z miotu, moja bezdomna mama z trudem wykarmiła całą naszą gromadkę. Musieliśmy za nią podążać krok w krok, szukać pokarmu i nauczyć się sobie radzić. Każdego dnia walczyliśmy o przetrwanie na śmietniku. Deficyt wody i ciepła to dla mnie codzienność. Nadal jestem dzieckiem, które chce się bawić i beztrosko poznawać świat, niestety straciłem czujność. Wpadłem wprost przed psa, który nie okazał się fanem kotów. Nie było chwili na ucieczkę, żadnej szansy na ratunek, momentalnie znalazłem się w jego pysku. Na ratunek przybiegła mi zrozpaczona mama, pies się wycofał, a ja zdołałem schronić się pod śmietnikiem. Pogryziony, połamany, przerażony i obolały nie zdołałem nadążyć już za mamą. Wydawało się że mój los jest przesądzony, ale znalazła mnie Justyna. Zaopiekowała się mną i zapewniła opiekę weterynaryjną. Jest ogromna szansa, abym w pełni wrócił do zdrowia. Proszę wspomóż moje leczenie.

Piątek 13 sierpnia wcale nie był dla mnie pechowy. W tym dniu dostałem nowe imię - jestem Ułan. Tego dnia też cudowni lekarze z przychodni w Mławie zrobili operację mojej łapki.

Dzień później zostałem odebrany i dowiedziałem się, że będę miał nową mamę i zamieszkam razem z nią i ze starszą koleżanką pod Warszawą.

Moja łapka wygląda dziwnie, ale radzę sobie naprawdę dobrze. Przede mną jeszcze kilkanaście dni ze stabilizatorem, a potem wizyty kontrolne już w Warszawie.

Jeszcze raz proszę wspomóż mnie! Już tak niewiele brakuje to pełni zdrowia.