Przyjaciele!

Kto mnie zna, te wie, jak bardzo chcę być samodzielny. Oczywiście – fizycznie nigdy samodzielny nie będę, na zawsze jestem skazany na pomoc opiekuna*. Ale codziennie walczę, żeby być samodzielny mieszkaniowo i finansowo. Na ile zdrowie mi pozwala, staram się regularnie jeździć do Centrum i grać na dzwonkach, zbierając pieniądze na czynsz i opiekuna. Nie muszę chyba mówić, że z renty inwalidzkiej jestem w stanie opłacić jedynie małą część koniecznych wydatków.

Niestety, znów muszę zwrócić się do Was z prośbą. 30 kwietnia kończy się umowa najmu warszawskiego mieszkania, gdzie przebywam wraz z opiekunem. Mam już na oku nowe (choć znalezienie odpowiedniego nie jest łatwe – ludzie źle reagują na osobę na wózku). Jest jednak bariera – bardzo wysoka kaucja, której nie mam z czego zapłacić (pieniędzy wystarcza mi „na styk”). Żeby wprowadzić się do nowego mieszkania potrzebuję 8000 zł (na kaucję i pierwszy czynsz). Dla mnie to wielka kwota.

Co, jeśli jej nie zgromadzę do końca kwietnia? Będę musiał wrócić do Łodzi, do rodziców, do mieszkania i bloku pełnego barier architektonicznych, z którego nie mam jak wyjechać na dwór. Będę musiał rozstać się z moim opiekunem, który stał się moim dobrym duchem i przyjacielem; który niezwykle pomaga mi w zmaganiach z codziennością.

Dlatego ze wstydem, ale i z wielką nadzieją zwracam się do Was z prośbą o pomoc. Za każdą, choć najmniejszą wpłatę, będę niezmiernie wdzięczny – bo będzie to dar serca od Was dla mnie.

Z miłością!

A skoro o miłości mowa, to chciałem się z Wami podzielić utworem, który stworzyłem w całości dzięki AI – muzykę, śpiew i wideo. AI to dla mnie wielka szansa na przełamywanie barier i krępujących mnie ograniczeń.

* Cierpię na MPD (mózgowe porażenie dziecięce) czterokończynowe; plus niewydolność nerek, nadciśnienie i komplikacje z układem trawiennym.