W lipcu 2021 roku uległem wypadkowi, przewróciłem się na hulajnodze. Nie miałem kasku.

Przeszedłem operację mózgu ratującą życie, kilka tygodni byłem nieprzytomny.

W końcu nastąpił przełom, zaczęła wracać mi świadomość. Okazało się, że mózg pracuje, jednak ciało jest bezwładne.

12 miesięcy spędziłem wraz z mamą w ośrodku rehabilitacji neurologicznej w Otwocku. Uczyłem się mówić, składać zdania, powoli przywracano mi funkcje życiowe. Było to możliwe po wsparciu wielu dobrych ludzi, przyjaciół, znajomych moich i mojej mamy.

Wszystko postępowało dość optymistycznie, co dawało mi nadzieję na dość szybki powrót do samodzielności.

Jestem ratownikiem medycznym, marzyłem o powrocie do zawodu.

Jednak w połowie ubiegłego roku coś się zmieniło, przyszły napady spastyki, które z czasem się powiększały, powodując sztywnienie mięśni a co za tym idzie brak możliwości wykonania jakiegokolwiek ruchu bądź jedynie w minimalnym stopniu.

Aby zwalczyć spastykę konieczna jest bardzo intensywna rehabilitacja, codzienna i bez przerwy.

Taka rehabilitacja nie jest refundowana przez NFZ.

Obawiam się, ze w momencie przerwania leczenia i intensywnej rehabilitacji , spatyka przekłuje mnie do łózka. A im dłużej przerwa będzie trwała, tym mniejsze szanse będą na jakąkolwiek samodzielność.

Jestem ojcem sześcioletniego Filipa, chciałbym móc pograć z nim w piłkę.

Dlatego też zdecydowałem się kolejny raz prosić o pomoc w uzbieraniu środków na kolejne miesiące rehabilitacji, gdyż możliwości mojej rodziny się wyczerpały.