Witam.

Przebywam na Nosy Be na Madagaskarze.

Zaprzyjaźnione osoby poprosiły mnie bym pouczył dziewczęta gry w piłkę nożną. Z wykształcenia jestem też nauczycielem wychowania fizycznego. Zapał i chęci,serce i zaangażowanie przerosły moje wyobrażenie znając realia polskiej młodzieży. Warunki do treningów mówiąc trudne nie oddało by tutejszych realiów. Dziewczęta grają boso. Mają jedną podartą choć całą piłkę. Boisko to tak naprawdę pastwisko dla Zebu. Tutejszego wołu. Chciałbym pomóc z Waszą pomocą w zakupię piłek,koszulek,spodenek,skarpet i butów. Marzył bym by nasza młodzież tak rwała się do sportu jak te dziewczyny. Treningi organizuję charytatywnie a mój budżet nie pozwala mi na zakup i skompletowanie sprzętu. Z jedną piłką na 8 czasami 18 dziewczyn trudno nazwać treningiem. Nie oczekuję wiele choćby na podstawowy sprzęt który dla młodzieży w Polsce jak dostępny i tak oczywisty. Tutaj niestety go nie ma. Nie stać przeciętnego Malgasza na zakup czegoś tak nieoczywistego jak buty sportowe czy piłkę. Są bardziej niezbędne zakupy związane z życiem. Rozumiem że zbiórka nie jest związaną z żyć lub nie, ale czy tylko po to się żyje. By tylko żyć...

Bardzo dziękuję za pomoc finansową w imieniu dziewcząt które są już pełne życia i tylko można dać im szansę by było pełniejsze.