Cześć moi mili - to ja Bunia. Takie imię nadali mi moi ludzie. Bardzo ich kochałam, ale zachorowałam na raka i teraz mnie oddali. Nie chcą chorego kota. Siedzę w klatce i płaczę, bo nie chcę trafić na ulicę, gdzie nie przeżyję miesiąca. Mam już 20 lat, nie wiem ile mi zostało, ale jedno o czym marzę to dożyć szczęśliwie swoich dni w otoczeniu kochającego człowieka. Wymagam jednak opieki. Nie mam zębów, a przez raka ucięto mi uszy. Jestem stara i schorowana. Nikt takiego kota nie chce.

Trafił się człowiek, który jak mnie zobaczył to postanowił mi pomóc. Zaoferował mi dach nad głową i będę mogła tam u niego sobie żyć. Niestety ja wymagam też częstszych wizyt i opieki weterynaryjnej co wiąże się z kosztami. Proszę pomóżcie nam.

A teraz przekażę głos człowiekowi, który mnie chce.

Cześć. Mam na imię Przemek. Kiedy na Twitterze zobaczyłem Bunię serce mi ścisnęło. Wiemy, że każdy chce kotka małego, zdrowego, a te stare i chore mają nikłe szanse. Pragnę stworzyć azyl tej istocie, by mogła w spokoju żyć i cieszyć się swoją kocią starością w ciepłym domku i miseczką jedzenia. Jak każdy, ja również mam wydatki. Po Bunię muszę jechać do Lubina, a sam jestem z Górnego Śląska. Potrzeba jedzonka, weterynarza, środków na paliwo by po nią jechać, a także wyprawki (kuweta, żwirek etc.).

Liczy się każda złotówka.

Apeluję do ludzi dobrego serca o pomoc. Będę wdzięczny za każdą pomoc materialną, a Bunia dzięki temu będzie miała wszystko co najpotrzebniejsze by żyć w spokoju i miłości.

Dziękujemy Bunia i Przemek.