Cześć, jestem Emil (on/jego) i w końcu nabrałem odwagi, by walczyć o samego siebie. Jestem osobą transpłciową FtM na samym początku tranzycji. 

Już od dziecka wiedziałem, że nie wpisuję się w standardy, które określały moich rówieśników. Mam wrażenie, że w pewnym sensie dostrzegali to nawet oni. Dla dziewczynek byłem zbyt chłopięcy, a w oczach chłopców prezentowałem się mimo wszystko wciąż dziewczęco. Odrzucenie nie jest mi obce. Zawsze czułem, że "coś jest nie tak", a gdy na własną rękę natrafiłem na definicję transpłciowości, nareszcie byłem w stanie to nazwać.

Jestem już dorosły, aktualnie studiuję. O tym, że jestem transpłciowy wiedzą najbliżsi przyjaciele oraz kilka osób na uczelni i w moim otoczeniu. Niestety, ze względu na przejawy niechęci wobec ogólnej społeczności LGBT+ w mojej rodzinie, do tej pory nie zebrałem w sobie odwagi, by powiedzieć im prawdę o mnie. Mimo próby edukowania, już wiele razy skończyło się to niechęcią wobec samego mnie.

W połączeniu z ogólną dysforią, ta oschłość przez lata wywołała u mnie stany depresyjne. Mam zaniżone poczucie własnej wartości, a niekiedy dosłownie ciężko mi wstać z łóżka i być produktywnym. Myślę, że nie będę przesadzał przyznając, że psychikę utrzymują mi najbliżsi przyjaciele, moja dziewczyna. Dla nas, osób transpłciowych, bardzo ważnym jest traktowanie nas.. normalnie i na poważnie. Zwyczajnie, jak każdego innego człowieka. 

Mam wielkie szczęście, że w moim otoczeniu znajdują się ludzie, którzy dają mi większą pewność siebie. To właśnie dzięki nim zebrałem w sobie odwagę na dalsze kroki ku mojemu zdrowiu. Z całego serca Wam dziękuję.

Ważna jest dla mnie nie tylko tranzycja społeczna, ale także medyczna. Niestety, całość nie należy do najtańszych procedur. W grę wchodzi opinia specjalistów, regularne badania, terapia hormonalna, a na koniec zabiegi. Moja sytuacja finansowa na to nie pozwala. Wszystko to stanowi błędne koło, bo z dnia na dzień coraz ciężej żyje mi się w moim aktualnym stanie. 

Chciałbym w końcu iść przez życie na własnych zasadach, słysząc niższy głos, gdy mówię. Pewnego dnia przestać nosić binder, bez którego teraz nie jestem w stanie wyjść z domu, a tak bardzo ogranicza ruchy i oddech, a przy tym wszystkim jest w stanie wyrządzić krzywdę dla kręgosłupa.

Dzięki za każdą najmniejszą wpłatę bądź po prostu rozesłanie tego dalej.

___________________

Cześć, mam na imię Wiktoria (ona, jej) i jestem dziewczyną Emila. Tak jak on, studiuję i pracuję, aby w najbliższej przyszłości z nim zamieszkać i żyć na własną rękę.

Zbiórkę założyłam w jego imieniu ze względu na to, że Emil jeszcze nie zrobił coming outu najbliższej rodzinie. Nie chciałby, by dowiedzieli się o jego transpłciowości przez tę zbiórkę. Ma zamiar z nimi porozmawiać w swoim czasie i na swoich zasadach.

Emila znam od wielu, wielu lat. Sami żartujemy z tego, że jesteśmy praktycznie nierozłączni, zawsze w parze, jeden mózg. Jeżeli on cierpi, cierpię i ja. Nie mogę stać bezczynnie, gdy z dnia na dzień coraz trudniej mu funkcjonować, udając kogoś, kim nie jest. Chcę, aby dostał należytą opiekę medyczną i abym mogła częściej go widzieć tego prawdziwego - uroczego, pełnego pasji żartownisia. Mojego Emila. Kocham go bardziej niż można to sobie wyobrazić i zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby dało się nam wspólnie uzbierać środki pieniężne na ten cel. Liczy się każda, nawet najdrobniejsza wpłata. Jeżeli nie jesteś w stanie nic wpłacić, poślij proszę dalej tę zrzutkę, to wiele dla nas znaczy!